Adam Wrzosek, lekarz patolog, historyk medycyny, antropolog, urodził się dnia 6 maja 1875 r. w Zagórzu k. Dąbrowy Górniczej. Naukę w szkole średniej pobierał w Piotrkowie Trybunalskim, następnie w Łodzi, gdzie w 1894 r. zdał maturę. Studia medyczne odbywał kolejno w Uniwersytecie Św. Włodzimierza w Kijowie (trzy lata), w Zurichu (pół roku) i w Berlinie (rok), gdzie 19.07.1989 r. otrzymał dyplom doktora medycyny i chirurgii. Dyplom lekarski uprawniający do wykonywania zawodu w Rosji uzyskał w Kijowie, podjął pracę w Klinice Ginekologiczno-Położniczej. Od kwietnia 1899 pracował w Dąbrowie Górniczej jako lekarz fabryczny, ale już jesienią tego roku wyjechał na studia w paryskiej Sorbonie, uzupełniając tam studia z zakresu psychologii, dyscyplin klinicznych oraz w Szkole Antropologicznej, gdzie wykładali współpracownicy Pawła Broca: m.in. L. Capitan, Leon Manouvrier. Następnie przez semestr studiował w Zurichu filozofię i specjalizował się w pediatrii. W roku akademickim 1900/1901 uzupełniał studia medyczne w UJ w Krakowie (jeden semestr) i semestr w Wiedniu. Znakomicie przygotowany pod względem lekarskim i filozoficznym osiadł w Krakowie i od 1 października 1901 r. objął stanowisko w Zakładzie Patologii Ogólnej i Doświadczalnej UJ. W 1902 otrzymał dyplom doktora wszechnauk lekarskich. Od października 1904 do września 1905 był zastępcą profesora patologii ogólnej i doświadczalnej. Po habilitacji z patologii w maju 1906 r. został docentem, a w 1908 r. rozszerzył habilitację historią medycyny. Osiągnięcia na polu patologii spowodowały, że w 1910 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym patologii, historii medycyny i propedeutyki lekarskiej. W tym roku zorganizował i kierował Muzeum Historii Medycyny. Od 1914 r. przeniósł się do Zakładu Antropologii Wydziału Filozoficznego, by zastąpić prof. J. Talko-Hryncewicza, który nie mógł wrócić z Rosji w wyniku wojny. Kierował tym zakładem do listopada 1918 r.