KRONIKA 195
[maj]
Na Uniwersytecie Lwowskim zdaje egzamin doktorski Ludwik Krzywicki. Podstawę jego doktoratu stanowiła rozprawa Kurpie (wyd. w 1892). Stanął przed komisją profesorską w składzie: Tadeusz Wojciechowski, Antoni Rehman, Ludwik Finkiel i Mścisław Wartenberg. Komisja „niewiele dyskutowała nad pracą z Krzywickim, raczej korzystała z rzadkiej sposobności wymiany myśli o sprawach bieżących” (K. Krzeczkowski, s. CVI). Obecność Ludwika Krzywickiego we Lwowie stała się także okazją do zaproszenia go przez Polskie Towarzystwo Filozoficzne do wygłoszenia odczytu. Miało to miejsce w dniu 9 maja, kiedy to na posiedzeniu Towarzystwa mówił nt. Filozofii ludów dzikich jako wstępu do filozofii.
K. Krzeczkowski, Zarys życia i pracy Ludwika Krzywickiego. [W:] Ludwik Krzywicki. Praca poświęcona jego życiu i twórczości. Warszawa 1938, „Przegląd Filozoficzny” 1907, s. IX-CXXXVI.
[VI]
Z inicjatywy arcybiskupa diecezji lwowskiej, ks. Józefa Bilczewskiego, zwołano Drugi Katolicki Kurs Socjalny we Lwowie. Kurs lwowski, w przeciwieństwie do odbytego w roku 1897 pierwszego kursu krakowskiego, miał charakter wybitnie konfesyjny. I chociaż wśród wykładowców zachowana została liczebna równowaga osób świeckich i duchownych (po pięciu referentów), to odbiorcami było tym razem wyłącznie duchowieństwo. Wprawdzie - pisał sprawozdawca - „blisko dwustu księży z czterech diecezji galicyjskich z natężoną uwagą i młodzieńczym zapałem słuchało przez osiem godzin dziennie, razem przez 3,5 dni, różnych wykładów z dziedziny społecznej, do położenia naszych rolników, robotników i rzemieślników się odnoszących”, to raził - podkreślono - „brak inteligencji świeckiej” (L. Caro, s. 122). Organizatorzy nie zaprosili socjologów z Lwowskiego Towarzystwa Prawniczego, współpracujących w tym czasie żywo zjezuickim „Przeglądem Powszechnym” i konserwatywnym „Przeglądem Polskim”.
L. Caro, Kurs socjalny we Lwowie. „Przegląd Powszechny” 1906, t. 91, s. 122-128.
[Jesień]
Ks. Aleksander Wóycicki, 28-letni wikary diecezji warszawskiej, podjął studia w zakresie nauk społecznych we Francji, na Wydziale Prawa Sorbony oraz w paryskiej Szkole Nauk Politycznych. Stało się to w następstwie reakcji polskich władz kościelnych na wydarzenia rewolucji 1905 roku. „Zlękliśmy się