2711906764

|^YLWETK1 DYREKTORÓW

Mirosława Waluś

Przez sześćdziesiąt lat istnienia Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej kierowało nią pięciu dyrektorów. Tylko dwóch na tyle długo, że zostawili wyraźny ślad.

Za matkę WBP można uznać Jadwigę Sieprawską. Nauczycielka z wykształcenia, po wojnie pracowała przez kilka lat w szkołach na ziemiach zachodnich. W 1948 roku została kierownikiem Powiatowej Biblioteki Publicznej w Niemodlinie. Tworzyła ją właściwie od podstaw. Okazała się świetnym organizatorem i działaczem, nagradzanym przez władze. Pewnie dlatego, kiedy w 1950 roku powstało województwo opolskie, Jadwidze Sieprawskiej powierzono stanowisko kierownika Samodzielnego Referatu Bibliotek w Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej. Od razu przystąpiła do organizowania Wojewódzkiej Biblioteki Publicznej. Zatrudniła pierwszych pracowników, a na dyrektora pozyskała inspektora szkolnego z Brzegu Stanisława Partykę, który miał się zająć sprawami organizacyjnymi i administracją WBP. Biblioteka rozpoczęła działalność 1 września 1951 roku. Jej głównym zadaniem była praca instrukcyjno-metodyczna i organizacyjna, prowadzona z myślą o bibliotekach publicznych w województwie. Stanisław Par-tyka kierował biblioteką zaledwie dwa lata. W Kronice biblioteki możemy znaleźć wpisy mówiące, że dyrektor przebywa na urlopie naukowym, jest nieobecny z powodu choroby lub leczy się w sanatorium. W marcu 1953 roku został odwołany ze stanowiska i przeniesiony do Wydziału Oświaty. Za jego dyrektury rozpoczął się remont budynku przy ulicy Piastowskiej 18 przeznaczonego dla biblioteki.

1 lipca 1953 roku dyrektorem została Jadwiga Sieprawska. Kontynuowała i rozwijała działalność rozpoczętą przez poprzednika. Przede wszystkim doprowadziła do końca starania o lokal. Władze dążyły do umieszczenia w nowym budynku oprócz WBP, także biblioteki pedagogicznej i miejskiej. Ostatecznie parter w nowym budynku zajęła Pedagogiczna Biblioteka Wojewódzka, a pierwsze i drugie piętro przeznaczono dla WBP. Trzy pokoje wydzielono dla biblioteki powiatowej. Przeprowadzka nastąpiła we wrześniu 1953 roku. W nowych warunkach biblioteka rozkwitła i rozwijała się. Powstał ośrodek informacyjny przy czytelni, przybywało pracowników, książek i oczywiście czytelników. Dyrektor Sieprawska była bardzo wymagającym zwierzchnikiem, wręcz apodyktycznym. Trzymała się ściśle instrukcji i zarządzeń władz, i wymagała tego od pracowników. Pilnowała dyscypliny pracy. Była bardzo zaangażowana politycznie i społecznie. Duży nacisk kładła na propagandę czytelnictwa, wymagała od bibliotekarzy gminnych uczestnictwa w życiu wsi; mieli wszędzie docierać z książką, na zabawy wiejskie,