2906543367

nie niepełnego opisu bibliograficznego w fazie wejściowej, to jest wykorzystywanie tylko pewnego podzbioru elementów pełnego formatu przy jednoczesnym stosowaniu jego reguł i ustaleń. Katalogowanie uproszczone oznacza natomiast pewną zmianę tych reguł, na przykład uproszczenie struktury nagłówka lub nazwy autora, co może wpłynąć niekorzystnie na kompatybilność systemów bibliotecznych oraz możliwość wymiany rekordów i ich scalania w jeden zbiór. Stosowanie minimalnego katalogowania nie powoduje problemów z kompatybilnością.

Katalogowanie minimalne ma jednak i swoje złe strony. Zawartość bazy danych determinuje w znacznym stopniu możliwości wyszukiwania i tworzenia formatów wyjściowych; jeśli wprowadzimy rekordy krótkie nie otrzymamy pełnych opisów na ekranie. Jak już wspomnieliśmy, w systemach komputerowych może wystąpić różnica między tym, co się do bazy danych wprowadza (rekordy wejściowe) a tym, co użytkownik otrzyrpuje wyświetlone na ekranie (rekordy wyjściowe). Dlatego najlepszym chyba rozwiązaniem jest przyjęcie jak najpełniejszego formatu wejściowego (choć niekoniecznie aż do poziomu formatu MARC) natomiast dla użytkowników przygotowanie różnych wersji wybranych elementów (podzbioru pełnego rekordu) do wyświetlania lub wydrukowy wania.

WERSJE FORMATU WYJŚCIOWEGO

Przyjęcie krótkiego opisu jako opisu wyświetlanego użytkownikowi nie oznacza więc, że będzie on jedynym dostępnym w tym katalogu. Można zaopatrzyć katalog w kilka poziomów szczegółowości rekordu. Nie jest to nowe rozwiązanie, spotykamy się z nim w przepisach katalogowania i w katalogach tradycyjnych nie wykorzystujących kart drukowanych centralnie. W bibliotekach posiadających dwa lub trzy

135