zwierciedla to lepiej rzeczywiste potrzeby i oczekiwania użytkowników, co potwierdziła analiza wykorzystywania katalogów on-line /4/. Analiza ta wykazała, że w systemach on-line zapewniających możliwość wyboru poziomu opisu większość użytkowników korzystała z formatu najkrótszego. Opis poziomu pełnego to najczęściej rekord formatu MARC.
Przy ustalaniu ilości formatów i ich zawartości należy dążyć do*odzwierciedlenia potrzeb różnych grup użytkowników. Najogólniej, z punktu widzenia ilości informacji wymaganej w opisie katalogowym, można użytkowników podzielić na trzy grupy. Pierwszą grupę stanowią czytelnicy, którzy chcą tylko sprawdzić, czy biblioteka posiada dany dokument i jaki jest jego adres (sygnatura). Ta grupa wymaga minimalnej informacji bibliograficznej; w zasadzie wystarcza im format na poziomie "indeksowym", to jest poszukiwane hasło (np. autor), jeden element sprawdzający zgodność odnalezionej informacji (np. tytuł) i sygnatura. Format zaspokajający potrzeby tej grupy pokazany jest na rys. 3 i 4.
Drugą grupę stanowią użytkownicy, poszukujący pewnych informacji bibliograficznych: studenci piszący prace seminaryjne lub dyp
lomowe, tworzący wykazy bibliograficzne itp., ale dla których pełny format MARC jest za obszerny i zbyt skomplikowany. Potrzeby tej grupy zaspokoi format poziomu średniego, którego przykład zobaczyć można na rys. 1,2 i 5. I wreszcie grupa trzecia składa się z bibliotekarzy, pracowników naukowych, bibliografów, dokumentalistów, dla których mogą być przydatne wszystkie elementy pełnego formatu MARC* choć niekoniecznie podane w takiej samej kolejności (rys.6).
Jedną z cech katalogów tradycyjnych, którą użytkownicy chcieliby widzieć w katalogach on-line jest możliwość "wertowania" (szybkiego przeglądania), co wymaga wyświetlania większej liczby opisów
137