Oane uzyskane z badań pokazały, że informacja naukowa, przedstawiona w artykule H. Smalla poprzez sieć powiązań z innymi nau -kami społecznymi, do których zaliczył: socjologię, psychologię,
ekonomię i częściowo fizykę, wydaje się być umieszczona gdzieś pomiędzy psychologię i socjologią z bardzo mocnymi powiązaniami z socjologią nauki i bardzo luźnymi związkami z psychologią poprzez grupę tematyczną nazwaną "twórczość i osiągnięcia". Równocześnie autor powiada, że nauka o informacji naukowej wydaje się być nieco izolowana przynajmniej w kontekście nauk społecznych i behawioralnych. Z pewnością nie jest to centralna dyscyplina z silnymi powiązaniami z wieloma różnymi obszarami badań, z których wiele chciałoby nimi być. Może to zjawisko powodować trudności we wnoszeniu przez informację naukową swego wkładu w nauki społeczne, a także odwrotnie, w wykorzystywaniu odkryć dostarczanych przez te nauki w informacji. Jako drogę przezwyciężania tej bariery, autor proponuje przyjęcie strategii wzmocnienia słabych związków, które obecnie istnieją pomiędzy informacją naukową, a innymi polami badawczymi. Autor wylicza kilka przykładów owych słabych powiązań pomiędzy grupami tematycznymi różnych nauk społecznych i behawioralnych. Uważa na przykład, że "teoria informacji" słabo wiąże się z takimi grupami tematycznymi, jaki "przetwsr7anie informacji w schizofrenii", "modelowanie urbanistyczne", a w grupie tematycznej "prawo autorskie" widzi słabe powiązania z tematyką prawa w ogóle oraz "prawa do prywatności". Prócz tej strategii H. Smali stwierdza, że możliwa jest również inna droga, a mianowicie skoncentrowanie się na budowaniu własnej wewnętrznej struktury aby osiągnąć samodzielność czy też niealeźność intelektualną. Pomocne w tym przypadku mooa oyc ie prace, które zawierają się w "mocnych" grupach tematycznych, wielokrotnie cytowane, do których zalicza między
39