2906543535

Do połowy Ist siedemdziesiątych naszego wieku szkolnictwo holenderskie charakteryzowały dwie podstawowe cechy:

- wysoka zależność między klasami społecznymi a korzystaniem Z pewnych typów szkół;

rozczłonkowanie odejmujące wszystkie aspekty działalności społecznej, nie tylko oświatę, które oznaczało, ze grupy katolickie, protestanckie i bezwyznaniowe, związki zawodowe, partie polityczne organizowały własne szkolnictwo i wydawały własną prasę.

Aczkolwiek w ciągu ostatnich lat to rozczłonkowanie maleje, jednak w dalszym ciągu znajduje ono odbicie w strukturze szkolnictwa w Holandii.

Jednym z zadań rządu było podejmowanie inicjatyw w celu poprawy systemu szkolnego i usunięcie negatywnych skutków rozczłonkowania. Rezultaty niektórych działań dały się zauważyć dopiero po II wojnie światowej. W latach siedemdziesiątych zostało wreszcie zorganizowane ujednolicone szkolnictwo średnie, a w latach osiemdziesiątych podstawowe i wyższe.

Wypracowując ten nowy system oświaty konieczne było przeprowadzenie eksperymentów, zwłaszcza w zakresie szkolnictwa podstawowego i średniego. 3vło to zadaniem struktury wspierającej, która obejmuje instytucje wspierające na poziomie regionalnym i na poziomie narodowym.

Struktura wspierająca na szczeblu regionalnym to około 65 regionalnych centrów pedagogicznych.

Struktura wspierająca na poziomie narodowym składa się z 6 niezależnych instytutów:

Trzech centrów pedagogicznych (katolickiego, protestanckiego i bezwyznaniowego

5