2906543608

115

Wskaźnik A, dzięki uwzględnieniu czynników zanieczyszczenia środowiska i dewastacji terenu oraz obszarów o stałym negatywnym wpływie, znacznie lepiej różnicuje obszary silnie przekształcone i zdegradowane. Wskaźnika A nie można jednak uszczegółowić dla niskich wartości.

Podsumowując można stwierdzić, że roślinność jest elementem najlepiej odzwierciedlającym stan całego środowiska geograficznego, a elementy z innych subsystemów mają tylko charakter modyfikujący. Rola elementów modyfikujących wzrasta jedynie wraz ze stopniem zniszczenia roślinności. Dlatego też wskaźnik antropizacji powinien zawierać człon ujmujący stan jakiegoś wybranego elementu z innych subsystemów, takiego elementu, który umożliwia korzystanie ze wskaźnika i odpowiednio dokładne różnicowanie powierzchni przy wysokim poziomie antropizacji.

W naszej metodzie za taki główny element modyfikujący przyjęliśmy liczbę osób przebywających na danym terenie (mieszkańcy stali i okresowi, a w szczególnych przypadkach pracownicy), ale oczywiście można przyjąć także i inne rozwiązania. Zagadnienie to wymaga jeszcze dalszego rozpracowania.

Zaprezentowany sposób oceny antropizacji ma jedną wadę: nie można na jego podstawie wysuwać wniosków na przyszłość. Badania środowiskowo--prognostyczne wymagają bowiem zupełnie innego podejścia: zamiast poszukiwania odpowiedzi na pytanie „Jak jest”?, należy znaleźć odpowiedź na pytanie: „co będzie, jeżeli...”? Jest to możliwe przy obecnym stanie wiedzy i dobrej znajomości „stanu zerowego” środowiska. Możemy tworzyć wiele hipotetycznych map i opisów dla szczególnie interesujących sytuacji typu: jakie będą konsekwencje faktu, iż w czasie t nastąpi zjawisko x? Tego rodzaju mapy czy opisy konstruuje się dla przewidywania skutków: zmian poziomu wód gruntowych, wzrostu zanieczyszczeń, zmian struktury gospodarowania itp.