2906543749

61

Aegopodio-Petasitetum jest dla odmiany zbiorowiskiem stosunkowo rzadkim. Spotykano je tylko w dolinie rzeki Czarnej Hańczy, gdzie tworzy niewielkie płaty położone bezpośrednio przy brzegu rzeki, najczęściej w kompleksie z łąkami ze związku Calthion lub lasami łęgowymi.

Łąki ze związku Molinion nie są rozpowszechnione. Większe powierzchnie można napotkać w północnej części terenu. Reprezentują one dwa zespoły: Molinietum medioeuropaeum i Junco-Molinietum, przy czym ten ostatni występuje bardzo rzadko.

Spotkane na tym terenie zbiorowiska ze związku Calthion zaliczono do trzech zespołów: Cirsietum rivularis, Junco-Cynosuretum i Scirpetum sihatici. Typowo wykształcone płaty Cirsietum rivularis występują stosunkowo rzadko i nigdzie nie zajmują większych powierzchni. Spotyka się je na granicy torfowisk niskich oraz w kompleksie z Junco-Cynosuretum.

Dobrze wykształcone zachodnio- i środkowopolskie zbiorowisko Cirsio--Polygonetum z dużą ilością Cirsium oleraceum nie występuje w otoczeniu jeziora Wigry. Spotyka się natomiast wilgotne, wielokośne łąki, na których dominują Polygonum bistorta, a brak jest zarówno Cirsium oleraceum, jak i Cirsium rivulare. Stosunkowo liczne są reprezentowane gatunki uważane za wyróżniające dla Cirsio-Polygonetum, a w szczególności Geum rivale i Crepis paludosa, nieco rzadziej Orchis latifolia. Płaty takie, zresztą bardzo pospolite i zajmujące znaczne obszary na zmeliorowanych glebach torfowych, kwalifikowano jako zbiorowisko zbliżone do Cirsio-Polygonetum. Kolejne zbiorowisko tego związku, Junco-Cynosuretum, nie jest pospolite i nigdzie nie zajmuje większych powierzchni. Występuje na glebach próchniczno-gliniastych, wilgotnych.

Scirpetum sihatici spotyka się często w zabagnionych, drobnopowierz-chniowych zagłębieniach terenu, na glebach drobnoziarnistych, oglejonych. Występuje w kompleksie z wilgotnymi łąkami, w mozaice z różnymi zbiorowiskami ze związku Magnocaricion oraz w otoczeniu łęgów i olsów.

Duże trudności identyfikacyjne nastręczały wielokośne łąki świeże na podłożu mineralnym. Dobrze wykształconych płatów zespołu Arrhenatheretum w terenie nie spotkano. Przeważają łąki podsiewane i nawożone o zmiennym w różnym stopniu składzie florystycznym. Takie postaci określano jako zbiorowiska ze związku Arrhenatherion. Do tego syntaksonu zaliczono także fitocenozy, które można określić w przybliżeniu jako suche łąki lub murawy łąkowe, na których wprawdzie dominują gatunki związku Arrhenatherion, ale dość liczne są gatunki mające swe optima w zbiorowiskach klasy Sedo--Scleranthetea i Festuco-Brometea. W żyźniejszych postaciach łąk występuje masowo Anthyllis vulneraria, w uboższych zaś dominantem jest najczęściej Briza media.

Intensywnie użytkowane pastwiska, Lolio-Cynosuretum, są~dość rozpowszechnione. Najczęściej spotyka się je w okolicach zabudowań wiejskich, gdzie tworzą niewielkie płaty graniczące zazwyczaj z Lolio-Plantaginetum i łąkami typu Arrhenatherion.