2906543751

62

Klasa Scheuchzerio-Caricetea (torfowisko niskie i przejściowe)

Stwierdzono obecność trzech zespołów z rzędu Scheuchzerietalia palustńs: Caricetum limosae, Rhynchosporetum albae i Caricetum lasiocarpae. Występują one w strefie zarastania sucharów wigierskich, gdzie tworzą prosty układ zonacyjny. Od strony wody wąskim pasem występuje Caricetum limosae, graniczące z Rhynchosporetum albae. Po zniszczeniu części pła na miejscu tych zbiorowisk rozwija się najczęściej Caricetum lasiocarpae. Ponadto zbiorowiska te spotyka się w układzie mozaikowym w większych kompleksach torfowisk niskich w dolinie Czarnej Hańczy. Do tej grupy zbiorowisk nawiązuje zgrupowanie Menyanthes trifoliata, występujące często na miejscu zniszczonego pła oraz w zagłębieniach (często dołach potorfowych), w obrębie torfowisk niskich, borów bagiennych i świerczyny na torfie, gdzie zajmuje jednak niewielkie powierzchnie.

Wszystkie łąki bagienne kwaśne, młaki turzycowe i kwaśne torfowiska niskie na kwaśnych, mokrych glebach torfowych lub torfowo-mineralnych, występujące najczęściej na siedlisku olsu, zaliczono do szeroko rozumianego zespołu Carici-Agrostietum caninae. Tylko bardzo mała część płatów reprezentuje ten zespół w sposób dobrze wykształcony. W większości przypadków dominują co prawda gatunki związku Caricion fuscae, ale bez Carex canescens. Duża część płatów o fizjonomii torfowiska niskiego budowana jest przez Equisetum palustre i E. limosum z dużym, mniej więcej równym udziałem gatunków z klas Phragmitetea i Scheuchzerio-Caricetea. Tak więc stanowisko syntaksonomiczne kwaśnych torfowisk niskich otoczenia jeziora Wigry nie jest zagadnieniem do końca opracowanym. Dalsze badania powinny doprowadzić do uporządkowania syntaksonów tej grupy.

Związek Caricion dauallianae reprezentowany jest przez dobrze wyodrębnione lokalnie zbiorowisko z dominacją Carex flava, Carex dioica i Epipactis palustris. Tego układu nie można identyfikować ze znanymi dotychczas, a opisanymi z innych regionów kraju zespołami. Płaty te zaliczono do nowego zespołu: Epipactis palustris-Carex flava. Żyzne torfowiska niskie, w przeciwieństwie do torfowisk z rzędu Caricetalia fuscae, spotyka się stosunkowo rzadko. Występują one w okolicach Starego Folwarku, na południe od Magdalenowa oraz w dolinie Czarnej Hańczy i w okolicach jeziora Krusznik.

Klasa Oxycocco-Sphagnetea (torfowiska wysokie)

Opierając się na nowym podziale torfowisk wysokich (W. Matuszkiewicz 1981), w okolicach jeziora Wigry wyróżniono dwa zbiorowiska Sphagnetum magellanici (Sphagnetum medio-rubelli) i Ledo-Sphagnetum. Pierwsze z nich spotyka się w strefie zarastania sucharów, gdzie w kompleksie zonacyjnym zajmuje miejsce między Rhynochosporetum albae a borem bagiennym. Ponadto w postaci zdegradowanej na skutek podsuszenia zespół ten występuje również nad jeziorem Mozguć i w kilku innych miejscach. Zbiorowisko to nigdzie nie zajmuje większych powierzchni.