2705149597

Próbki krwi pobierano jak w metodzie Astrupa (1) do kapilarów heparynizowanych, i jeżeli nie były analizowane natychmiast, przechowywano w lodówce (-f 4°C), jednak nie dłużej niż 1—<2 godz.

Oznaczenia RK-Z wykonywano za pomocą aparatury i wzorców firmy Radiometer A (S/Copenhagen). Szczegółowy opis oznaczania i standaryzacji opublikowano uprzednio (18). Ciśnienia parcjalne tlenu mierzono za pomocą elektrody polarograficznej pO_z Clarka (4) (typ E 5046) i pH-metru sprzężonego z monitorem gazowym. Elektrodę p0₂ standaryzowano codziennie, korygując jej „zero” za pomocą roztworu beztlenowego (Radiometer), oraz czułość przez porównanie z roztworem o znanym pO_z (woda z termostatu z uwzględnieniem ciśnienia atmosferycznego). Na podstawie pomiarów pH i pC0₂ oraz znanej aktualnej zawartości hemoglobiny (oznaczanej metodą Heilmeyera aparatem Erymat, w g°/o), obliczano pozostałe parametry RK-Z tzn.: stężenie wodorowęglanów standardowych (w mEq/l osocza), nadmiar zasad (w mEq/l krwi), pH standardowe (ożyli tak-ie, jakie byłoby w danej krwi, gdyby pC0₂ szybko osiągnęło wartość 40 mmHg), oraz zawartość zasad buforujących (w mEq/l krwi). Przy obliczaniu tych parametrów posługiwano się nomogramem Siggaarda-Andersena (17), a wysycenie hemoglobiny tlenem obliczano znając p0₂, aktualne pH i nadmiar zasad, za pomocą suwaka Severighausa (18) (typ BGCl). Przy opracowywaniu statystycznym materiału stosowano ogólnie przyjęte w statystyce klinicznej wzory i symbole (14)?

OMÓWIENIE WYNIKÓW BADAN

U wcześniaków obojga płci wykonano metodą przekorjową 105 kompletów oznaczeń gazo-metrycznych w 1, 2, 4, 8, 14, 21 i 28 dobie życia. Rezultaty dla całości badanej grupy przedstawiono w tabeli I. To zestawienie zbiorcze nie ma znaczenia dla klinicznej oceny poszczególnego przypadku, dostarcza jednak orientacyjnych danych w jak szerokim przedziale wartości może się znaleźć obserwowane dziecko, nie wykazujące zmian chorobowych. Ponadto, zestawienie to pozwala na porównanie wartości uzyskanych przez nas, z wartościami podanymi przez innych autorów.

Tabela I

Wartości gazometryczne całości badanej grupy (N = 105) Gasometric values for the total of investigated group

Wodoro-

Parametr	PH aktualne	pco2 mm Hg	węglany standar dowe mEq/l	Nadmiar zasad mEq/l	pH standardowe	Zasady buforujące mEq/l	po2 mm Hg	Wysycenie Oz %
Średnie	7,362	43,3	23,9	— 0,1	7,379	48,4	61,8	88,3
X + 1 s	0,050	9,0	3.6	4,0	0,062	4,2	8,3	4,6
Przedział			•
x —2 s	7,262	25,3	16,7	— 8,1	7,255	39,9	45,2	79,1
x+2s	7.462	61,3	31,1	- 7,9	7,503	56,7	78,4	97,5
Współczynnik
zmienności V%	—	20,8	15,1	—	—	8,7	13,4	5.2
Wartości	7,202	20.2	15,3	—12,0	7,200	36,0	45,0	71,6
skrajne	7,452	70,0	33,7	+ 10,5	7,552	58,0	85,0	96,4

Z danych zawartych w tabeli I wynika, że w badanej grupie, w porównaniu z tzw. wartościami standardowymi, wystąpiły następujące cechy charakterystyczne: '

1.    Nieznaczne odchylenie w kierunku kwasicy oddechowej, wartości średnie wynosiły: pH 7,36, pC0₂ 43 mmHg.

2.    Umiarkowana hipoksemia (p0₂ x = 61,8 mmHg), oraz obniżone wysycenie Hb tlenem (88,8%). To ostatnie wynikać może zarówno z niskich wartości pOo, jak też obniżonego, w wielu przypadkach, pH, zgodnie z efektem Bohra.

3.    Bardzo duże wartości odchylenia standardowego (s), co uwidoczniło się zwłaszcza w przedziale x ± 2s, jaki jest przyjmowany w analizach klinicznych, jako zakres prawidłowy.

4.    Współczynniki zmienności (v%) osiągały również wysokie wartości, co jest konsekwencją dużych odchyleń standardowych.

5.    Na szczególną uwagę zasługują napotykane skrajne wartości, np.: pC0₂ = 20 i 70 mmHg, nadmiar zasad = —12,5 i 4-10,5 mEq/l, p0₂ = 45 i 85 mmHg, ponieważ nie towarzyszyły im kliniczne objawy kwasicy lub zasadowicy i bez interwencji farmakologicznej wyrównywały się samoistnie. Podkreślić również należy, że wyżej wymienione wartości skrajne nie dotyczyły wcześnia-

598

PRZEGLĄD LEKARSKI 1975 32 Nr 7