2982019796

Gazeta AMG nr 1/2016

Sukces ortopedów w operacyjnym leczeniu skolioz

Spine, najlepsze na świecie czasopismo z zakresu chirurgii kręgosłupa, zakwalifikowało w październiku 2015 r. do publikacji pracę zespołu spondyloortopedii z Katedry i Kliniki Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu pt. Di-rect vertebral rotation vs single concave rod rotation. Low-dose intraoperative computed tomography evaluation of spine derotation in adolescent idiopathic scoliosis surgery (w w w. spincjournal.com). Autorzy, na podstawie wykorzystania śródoperacyjnego badania TK podczas operacyjnego leczenia skolioz, w sposób bezdyskusyjny udowadniają, że derotacja na samym pręcie nie prowadzi do rzeczywistej derotacji kręgu szczytowego. Dzięki temu wnosi do światowej chirurgii kręgosłupa wiedzę pozwalającą na zmiany w taktyce operacyjnego leczenia skrzywień kręgosłupa z naciskiem na stosowanie systemów derotacji bezpośredniej. Jest to ogromne osiągnięcie naukowe w skali ogólnopolskiej, w szczególności dla pierwszego autora artykułu dr. Rafała Pankowskiego, jednego z nielicznych Polaków, którzy odnieśli taki sukces.

Badania dotyczące operacyjnego leczenia skolioz są prowadzone w Katedrze i Klinice Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu od 60 lat, jednakże kierunki naukowe obrane przez dr. Pankowskiego pozwoliły po raz pierwszy w historii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego na zgromadzenie takich danych klinicznych, które Spine zdecydował się przedstawić na swoich łamach.

Należy dodać, że wieloletnia aktywność naukowa i chirurgiczna dr. Pankowskiego zaowocowała powstaniem monografii pt.

Badania kliniczne i doświadczalne nad derotacją bezpośrednią kręgosłupa w operacyjnym leczeniu skoliozy idiopatycznej, na podstawie której toczy się obecnie postępowanie habilitacyjne. Przedstawiony w monografii m.in. innowacyjny derotator Pankowskiego, także przyczynia się do zmodyfikowania operacyjnego leczenia skoliozy idiopatycznej.

dr Rafał Pankowski, dr hab. Tomasz Mazurek, Katedra i Klinika Ortopedii i Traumatologii Narządu Ruchu

durą izolacji wysp trzustkowych oraz ich infuzji, a także zasadami wyboru optymalnego protokołu leczenia immunosupresyjne-

go. Dodatkowo miałam możliwość wzięcia udziału w interdyscyplinarnych konsyliach transplantologicznych poświęconych kwalifikacji chorych do przeszczepienia nerki oraz obserwowania zabiegów laparoskopowego pobrania nerki od dawcy żywego, przeszczepienia nerki, wątroby oraz trzustki. Mogłam też uczestniczyć w pracy poradni nefrologiczno-transplantacyjnej i chirurgiczno-transplantacyjnej, obserwując liczne odrębności w organizacji pracy. W trakcie pobytu rozpoczęłam również pracę nad projektem naukowym mającym na celu ocenę długoterminowej funkcji przeszczepionych wysp trzustkowych, co mam nadzieję zaowocuje szerszą współpracą naukową i projektową. Ogromne wrażenie zrobiła na mnie liczba projektów podejmowanych przez niewielki zespół, podobnie jak niezwykle życzliwy i oparty na wzajemnym szacunku sposób komunikowania się.

Ponieważ, jak wspomniałam wcześniej, przeszczepienie wysp trzustkowych jest złożoną procedurą wymagającą współpracy wielu różnych specjalistów, wcześniej na okres miesiąca do zespołu prof. Witkowskiego dołączył dr Maciej Śledziński z Kliniki Chirurgii Ogólnej, Endokrynologicznej i Transplantacyjnej, a teraz z wizytą do Chicago udali się dr Tomasz Gorycki oraz dr Tomasz Nowicki z Zakładu Radiologii.

dr Justyna Gołębiewska, Katedra i Klinika Nefrologii, Transplantologii i Chorób Wewnętrznych