3173649222

381

w stosunku do długości waha się w szerokich granicach. Na ogół ilość dźwigni nastawczych mechanicznych jest o wiele większa od ilości dźwigni nastawczych elektrycznych; wzajemny stosunek tych liczb na sieciach z większym ruchem wynosi średnio około 10 : 1. Średnia ilość dźwigni nastawczych na jeden oddział eksploatacyjny również waha się w szerokich granicach. Przytaczanie liczb w celu porównania nie może mieć znaczenia, ponieważ zależą one od wielu okoliczności, które w różnych warunkach są zmienne w bardzo szerokich granicach.

Na ogół personel otrzymuje wykształcenie zawodowe praktyczne. Kursy teoretyczne i okresowe przeszkolenie specjalne ma miejsce tylko w rzadkich przypadkach. Instrukcje drukowane do użytku personelu służby utrzymania na ogół nie są w użyciu, jakkolwiek większość zarządów kolejowych posiada instrukcje tego rodzaju lub ma zamiar je opracować i wydać. Chociaż niektóre zarządy kolejowe wymagają, aby personel służby utrzymania był egzaminowany co pewien okres ze znajomości przepisów, to jednak na ogół większość zadawala się sprawdzaniem tej znajomości od czasu do czasu, w trakcie prowadzenia różnych robót, wykonywanych przez personel służby utrzymania.

W większości zarządów kolejowych wymaga się pisemnej zgody służby ruchu na wykonanie ważniejszych robót w urządzeniach nastawczych. Roboty te wykonuje się na ogół według z góry ułożonego programu. Miejsca, gdzie zależności pomiędzy zwrotnicami i sygnałami są wyłączone, oznacza się wszędzie za pomocą osobnych kart z napisami. Pracownik liniowy służby utrzymania w żadnym przypadku nie jest upoważniony do wyłączania zależności przy czyszczeniu lub smarowaniu. Zmiany w zależności mogą być wprowadzone tylko przez personel, przeznaczony specjalnie do tego celu.

Na ogół pracownik służby utrzymania rozporządza niewielkim zapasem części wymiennych, wystarczającym do pokrycia zapotrzebowania na okres od 1 do 3 miesięcy. W przypadku, gdy zapas części wymiennych znajduje się w nastawni, kontrolę nad nim sprawuje zwykle pracownik ze stopniem wyższym.

Zastosowanie urządzeń do kontroli natężenia światła sygnałów jest dotąd mało rozpowszechnione.

Tolerancja, dopuszczalna przez oddzielne zarządy kolejowe przy sprawdzaniu przylegania iglic i ryglowania, znacznie się różni. Na niektórych kolejach używa się do tego celu osobnych sprawdzianów.

Na ogół przeprowadza się okresowe sprawdzanie urządzeń nastawczych mechanicznych i elektrycznych, lecz pod tym względem dotychczas brak jest szczegółowych danych statystycznych.

Większość zarządów kolejowych nie prowadzi żadnej statystyki co do oświetlania sygnałów. Zastosowanie żarówek elektrycznych z podwójnym włóknem jest jak dotąd mało rozpowszechnione. Na ogół żarówki palą się pod napięciem niższym od nominalnego. Niektóre zarządy nakazują wymienianie żarówek na semaforach samoczynnych w okresach krótszych, niż wypadałoby to z ich nominalnej trwałości. Trwałość żarówek jest zmienna w bardzo szerokich granicach; dotychczas zanotowano jako najwyższą liczbę 4000 godzin świecenia.

Stosowanie pędni sztywnych o przekroju rurowym lub ceowym jest bardzo rozpowszechnione. Pędnie sztywne niegalwanizowane maluje się w miarę po’rzeby. W pędniach drutowych nie stosuje się żadnego zabezpieczenia powłoki zewnętrznej.

Coraz szersze zastosowanie znajdują ramiona i tarcze sygnałowe z blachy emaliowanej, natomiast ramiona drewniane prawie całkowicie wychodzą z użycia. Do powtarzania w nastawni położenia ramion lub tarcz sygnałowych na ogół używa się obwodów zamkniętych izolowanych, które na licznych kolejach są zaopatrzone w bezpieczniki topliwe.

Okresowe sprawdzanie obwodów szynowych jest wymagane tylko przez nieliczne zarządy kolejowe. Na niektórych kolejach sprawdzanie obwodów szynowych ma miejsce tylko w odniesieniu do blokady samoczynnej. Jakkolwiek niektóre zarządy kolejowe nakazują co pewien czas wyłączać przekaźniki i przesyłać je do badania w laboratoriach, to jednak dostrzega się ogólną skłonność wykonywania prób i drobnych napraw na miejscu pracy.

Czyszczenie motorów w napędach zwrotnicowych na ogół odbywa się w okresach słabego ruchu. Zwykle ruchu normalnego wówczas się nie przerywa.

Spawanie części konstrukcji stosuje się na niektórych kolejach z wynikiem dodatnim. Słupy sygnałowe są naogół rurowe lub z żelaza profilowego. Oprócz tego wchodzą w użycie w coraz szerszym zakresie słupy żelazobetonowe.

Składniki farb do malowania przyrządów zewnętrznych są analogiczne jak przy malowaniu mostów. Oprócz tego stosuje się malowanie gu-dronem i grafitem.

Jeżeli chodzi o smarowanie, to używa się gatunek olejów niezamarzających, zwłaszcza w przyrządach zewnętrznych.

Żarówki w semaforach świetlnych zasila się w nocy prądem o napięciu od 20 do 45% niższym niż we dnie.

Aby uniknąć na semaforach świetlnych obrazów sygnałowych pozornych, pochodzących ze zjawiska odbicia zewnętrznych źródeł światła, armaturę wewnętrzną maluje się na czarno i używa się ekranów. Oprócz tego dobre wyniki dają soczewki pełne szlifowane.

Utrzymanie urządzeń do ześrodkowanego kierowania ruchem pociągów, jako też urządzeń do powtarzania sygnałów w budce maszynisty, należy do kompetencji personelu służby utrzymania urządzeń bezpieczeństwa z wyjątkiem samych przyrządów, umieszczonych na lokomotywach, których utrzymanie należy do służby mechanicznej. Ponieważ są to urządzenia nowe i dotychczas stosunkowo mało rozpowszechnione, byłoby jeszcze zbyt wcześnie, aby można wyciągnąć jakieś konkretne wnioski co do ich sprawdzania.

III. Wsporniki stalowe do przewodów jezdnych na kolejach elektrycznych.

Na ankietę w powyższej sprawie odpowiedziało 27 zarządów kolejowych. Najbardziej rozwiniętą sieć linii elektryfikowanych z przewodami jezdnymi napowietrznymi posiadają koleje państwowe włoskie (3100 km) i szwedzkie (2600 km).

Odległość pomiędzy słupami wspornikowymi