3179027684

Taki punkt widzenia sprawia, że człowiek widziany jest jako istota aktywna, która przetwarza, porządkuje i kształtuje informacje.

Psychologia postaci utorowała drogę Psychologii Poznawczej. Jednym z jej głównych teoretyków był Jean Piaget, który twierdził m.in., że rozwój intelektualny dziecka zależy zarówno od wpływów środowiska, jak i od warunków wewnętrznych, które wzajemnie na siebie oddziałują (pogląd interakcjonistyczny). Według Piageta (Mietzel 2008):

•    dziecko odgrywa aktywną rolę w określaniu własnego rozwoju,

•    wpływ otoczenia na dziecko zależy od stadium rozwoju, w którym się ono znajduje,

•    człowiek jest istotą aktywną, szukającą nowych bodźców, objaśniającą je i przetwarzającą.

1.5. Psychoanaliza

Twórcą psychoanalizy jest Zygmunt Freud, doskonale znany austriacki neurolog i psychiatra.

Punktem wyjścia do stworzenia koncepcji psychoanalizy stał się pogląd Freuda o nieświadomym charakterze procesów psychicznych. Freud, jako pierwszy, zwrócił uwagę psychologów na nieświadomość, w której jego zdaniem znajdują się stłumione pragnienia, czy wspomnienia i myśli podświadomie wyparte przez jednostkę ze świadomości. Człowiek rodzi się z nieświadomymi popędami (seksualnymi, agresywnymi), nad którymi ma niewielką kontrolę. Popędy te starają się wzbudzić działania zmierzające do ich redukcji, których to działań otoczenie nie uważa za społecznie pożądane - są one zakazane i karane. Jeśli dziecko wykształci poczucie moralności, popędy zostają skierowane na cele społecznie akceptowane. W innym wypadku przenikają one do świadomości. Stąd, znane z wielu książek i filmów akcentowanie znaczenia wczesnego dzieciństwa dla późniejszego rozwoju.

Według teorii, nieświadomość wpływa na zachowanie, przeżywanie i motywację, jest więc głównym, choć ukrytym dla świadomości, motywem działań człowieka.