3179027824

W skład zespołu wiertniczego wchodzą przewód wiertniczy z dłutem, urządzenie szarpakowe i urządzenie wyciągowe.

Przewód wiertniczy może być sztywny (skręcony z żerdzi wiertniczych) lub linowy. Urządzenie szarpakowe przeznaczone jest wykonywania udarów, urządzenie wyciągowe umożliwia wyciąganie i opuszczanie przewodu wiertniczego w celu dokonania łyżkowania, wymiany dłuta, przykręcenia następnej żerdzi (przedłużania przewodu) itp.

Urządzenie stanowi maszt lub wieża wiertnicza wraz z zespołem kołowrotów i wielokrążków. Do wierceń głębokich stosuje się zespoły wiertnicze, czyli wiertnice z napędem elektrycznym lub spalinowym. Wierci się przeważnie przewodem linowym, a zwierciny usuwa się za pomocą łyżkowania. Do wierceń płytkich, o głębokości do 200 m, stosuje się produkowane w Polsce wiertnice udarowe UP- 200 stabilne lub zmontowane na podwoziu samochodowym. Mają one napęd elektryczny lub spalinowy. Przewód wiertniczy stanowi lina, a usuwanie zwiercin dokonywane jest przez łyżkowanie, przy czym można od razu pobierać próbki z przewiercanych skał.

Wiertnica SM- FM również produkcji krajowej przeznaczona jest do wiercenia otworów do 800 m głębokości.

Wiercenia obrotowe. Najczęściej stosowana metoda wierceń. Rozróżnia wiercenia bezrdzeniowe (pełne) oraz wiercenia rdzeniowe.

Do wierceń bezrdzeniowych używa się świdrów ,urabiających skałę na całej powierzchni dna otworu. Stosuje się je głównie tam , gdzie wymagane jest szybkie wykonanie otworu do celów eksploatacyjnych związanych z uzyskaniem produkcji, np. ropy naftowej, gazu ziemnego, solanki, itp.

Natomiast wiercenie rdzeniowe polega na skrawaniu lub ścieraniu narzędziem urabiającym -koronką wiertniczą- pierścienia skalnego na obwodzie dna otworu z pozostawieniem w środku nie naruszonego rdzenia, który wchodzi do rury rdzeniowej umieszczonej ponad koronką.

Podczas podnoszenia przewodu rdzeń zostaje urwany za pomocą specjalnego urządzenia, tzw. urywaka. Następnie wyciąga się go na powierzchnię i stanowi on próbkę skały. Wiercenie rdzeniowe stosowane jest powszechnie do robót poszukiwawczo- rozpoznawczych. Zwierciny powstałe w czasie wiercenia wynoszone są przez płuczkę na powierzchnię i stanowią one dodatkowy materiał do badań.

Wiercenia obrotowe małośrednicowe. Otwory o średnicach do 216 mm.

Wiercenia te prowadzi się do głębokości około 1200 m. Otwory te mogą być wiercone z powierzchi ziemi jak i z wyrobisk podziemnych. Ich kierunek może być pionowy (w dół lub w gorę), poziomy lub pochyły.