3197489377

Kątowe elementy orientacji zewnętrznej kamery znamy w chwili jej orientacji na stanowisku pomiarowym, lub możemy je poznać później (dzięki punktom kontrolnym), natomiast elementy orientacji wewnętrznej (stałą kamery i współrzędne punktu głównego), oraz rozmiary błędów zniekształcających odwzorowanie, określa się - jak wiadomo - w procesie znanym jako kalibracja kamery. Będzie o tym mowa w kolejnych rozdziałach.

2.2. Błędy odwzorowania

22.1. Dystorsja obiektywu

Dystorsja obiektywu powoduje, że wiązka promieni skupiona w przedmiotowym punkcie węzłowym obiektywu O_p nie jest identyczna z wiązką wychodzącą z obrazowego punktu węzłowego obiektywu O, (rys. 2.1). Pozbawione dystorsji są obiektywy symetryczne, ale projektanci obiektywów odstępują od tego założenia, dążąc do optymalnego ograniczenia wszystkich rodzajów zniekształceń obrazu (aberracji). W praktyce nie spotyka się więc obiektywów całkowicie pozbawionych dystorsji, a jedynie układy o dystorsji ograniczonej do pewnego minimum. Dystorsja obiektywów współczesnych kamer fotogrametrycznych nie przekracza kilku mikrometrów.

H H’

2.1. Obiektyw i jego elementy: oś optyczna, płaszczyzny główne (H, H’), punkty węzłowe (O_p, O_t), oraz przebieg promienia głównego

płaszczyźnie osi kamery, b) w płaszczyźnie obrazu.

W przypadku obiektywu bezbłędnie zcentrowanego, przy ścisłej prostopadłości płaszczyzny tłowej do osi optycznej obiektywu, mamy do czynienia z dystorsją radialną - symetryczną względem punktu głównego O’. Oznacza to, że wszystkie punkty odwzorowane w takiej samej odległości (r) od O' są przesunięte radialnie o taką samą wielkość - Ar (rys. 2.2) . Kątowa wartość dystorsji radialnej Aa,

15