3220343426

3220343426



+


f,


h-


«L



•H


Rys. 8. Geometryczna interpretacja głębi ostrości: f - odległość obrazowa odpowiadająca zogniskowaniu obiektywu na odległość „a”, ai, ai - maksymalna i minimalna odległość przedmiotów, które odfotografują się ostro, r - średnica przyjętego krążka rozproszenia (0,03 -r 0,05 mm), d - średnica źrenicy wejściowej obiektywu

Problem ten pojawia się, gdy:

-    fotografowany obiekt jest rozległy w kierunku fotografowania,

-    odległość fotografowania jest mała,

-    fotografuje się kamerami zogniskowanymi na stałą odległość (np. kamery stereometryczne).

Mając na uwadze zasięg zdjęć, użyteczny zasięg stereogramu, głębię ostrości, kształt mierzonego obiektu, przyjętą metodę opracowania należy opracować projekt osnowy, czyli położenie obu końców bazy fotografowania względem obiektu. Położenie stanowisk kamery wyznacza się metodami geodezyjnymi w układzie współrzędnych geodezyjnych. Na obiekcie zakłada się osnowę pomiarową a stanowią ją zasygnalizowane punkty lub dające się jednoznacznie zidentyfikować szczegóły obiektu, których współrzędne wyznacza się metodami geodezyjnymi. Przy znanych położeniach stanowisk kamery, osnowa na obiekcie stanowi kontrolę umożliwiającą wprowadzenie na etapie opracowania nieznacznych korekt. Przy nieznanych położeniach kamery osnowa na obiekcie jest warunkiem odniesienia pomiaru do zadanego układu współrzędnych.

Przy opracowaniu pojedynczego stereogramu możemy posługiwać się:

1. metodami analitycznymi, które bazują na zapisie matematycznym relacji geometrycznej pomiędzy punktami terenowymi, a ich odpowiednikami odwzorowanymi na fotogramach. Rezultatem opracowania geometrycznego jest zazwyczaj zbiór danych numerycznych w postaci dyskretnej (współrzędne przestrzenne punktów w układzie odniesienia).

W opracowaniach fotogrametrycznych stosujemy jednolity system współrzędnych. W systemie tym wyróżniamy następujące układy współrzędnych przestrzennych:

-    układ współrzędnych terenowych,

-    lokalny układ współrzędnych fotogrametrycznych,

-    przestrzenny układ współrzędnych zdjęcia.

„Projekt współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Społecznego"

14



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
CCF20140608003 26 2. Układ iterowanych odwzorowań (IFS) Rys. 2.2. Geometryczna interpretacja zbieżn
instrsmena8m7 I Ry-s. 3 od indeksu skali odległości i służy do orierdacyyiiego określenia głębi ostr
Obróbka uzębień Tir O . ł’. Rys. 8.2, ‘ Geometria frezu krążkowego nv> ‘   &nbs
instrsmena8m7 I Ry-s. 3 od indeksu skali odległości i służy do orierdacyyiiego określenia głębi ostr
instrsmena8m8 ot? indeksu, można odczytać na skali odległości bliską i daleką granice głębi ostrości
IMG00040 B, J,. -p HrŁ---------h—»■--------ś P ■ ■ S-Ł— b2 Rys. 3.9.4. Sanie dla
DSC29 (4) Rys. 5.11. Interpretacja geometryczna zbieżności obliczeń algorytmu jest bliska właściwem
Rys.2b Interpretacja wielkości tego samego obiektu dla różnych odległości po założeniu obrazów(widok
gram6 —2J2-S^0j& x~^- (*9) 7 -5 fi <%(*?- -0l^)o>9< -< -*(t?4^oXJ)°-l- c ~ł( °h
img190 (4) ■ r £, -7 ■ - ■- iC . t/i : Rys. 9.21. Ilustracja przebiegu samouczenia z

więcej podobnych podstron