3329133323

osnowy powtarza się. Podobny wniosek może być wyciągnięty podczas obserwacji pierwszego wątku, gdzie kolejność przeplatania powtarza się po dwóch nitkach osnowy. Zakreślając tak wytyczone granice otrzymuje się element tkaniny, który z kolei powtarza się w całym wyrobie. Nosi on nazwę raportu. Jego wymiary określa się liczbą nitek osnowy (R₀ -raport osnowowy) i wątku (R_w -raport wątkowy) w nim występującą. W rozpatrywanym przypadku R₀= 2 i R_w= 2.

W celu bardziej plastycznego pokazania sposobu przeplatania nitek zamieszcza się obok widoku tkaniny rzuty przekrojów dokonane wzdłuż osi symetrii nitek. W celu uproszczenia rysunku nie kreskuje się płaszczyzn przekroju. Takie przedstawienie przeplotu nitek wskazuje wyraźnie na występowanie wzajemnego ich opasywania się. Można to określić odpowiednimi wartościami kątów opasania: 26_Q- kąt opasania osnową, 26 _w- kąt opasania wątkiem.

Przejście nitki z jednej strony tkaniny na drugą nosi nazwę przegięcia p. Dwa kolejno po sobie następujące przegięcia tworzą przeplot, dający pokrycia osnowowe lub wątkowe.

1.2. Wrobienie nitek

Nitki przyjmują w tkaninie najczęściej postać linii falistych. Miarą odchylenia od prostej jest względna zmiana długości zajmowanej w tkaninie. Określa się ją mianem wrobieniawi wyraża wzorem

l_rz -L

w=——Moo,%    (i)

gdzie:

l_rz,l * odpow iednio długości: rzeczywista wyprostowanej oraz pozorna sfalowanej nitki.

Wrobienie osnowy (rys. 1)

(2a)

(2b)

w_Q =^{rzo lp}° -100,%

Wrobienie w ątku

^rzw lpw , _{AA 0/}

W_w --— -100,%

Dodatkowe indeksy o lub w wskazują na przynależność nitki do jednego z układów tkaniny. Niekiedy wielkość falistości nitki określa się strzałką jej ugięcia. Stąd dalsze dwa parametry struktury, jakimi są (rys. 1): h_Q- strzałka ugięcia osnowy oraz h_w-strzałka ugięcia wątku.

14