3220342783

14 1. Finanse międzynarodowe - zakres oraz cel rozważań

towarów i usług? Taki kierunek rozumowania jest co najmniej kontrowersyjny. Zapowiada potrzebę odwołania się do teorii handlu międzynarodowego, sformułowanej przez R. Mundella oraz M. Fleminga (por. Burda, Wypłosz 2000), która z podkreśloną dynamiką ma niewiele wspólnego.

Spróbujmy najpierw uporać się z barierą anonimowości. Renomowana oficyna wydawnicza Wiley Blackwell autoryzuje czasopismo naukowe „International Finance”. W nim zaś stwierdza się, że jest to: jedyne czasopismo wypełniające lukę między teorią i polityką makroekonomiczną a finansami.

Zamiast o powiązaniach przypomina się więc o rozbieżnościach między makroekonomią i finansami. Przekonamy się, że są rzeczywiście poważnej natury.

Powaga rozbieżności uwidacznia się przy próbie rozszyfrowania pojęcia kursu wymiany. W ekonomii przyjmuje się, że kurs wymiany jest ceną względną zagranicznych dóbr i usług, wyrażoną w krajowych dobrach i usługach. Informuje np., ile ciastek można wymienić na samochód (por. Burda, Wypłosz 2000). Nie bardzo jednak wiadomo, dlaczego używa się określenia realnego kursu walutowego. W tak rozumianej cenie względnej waluta przecież nie występuje.

Nie mniej osobliwie prezentuje się pojęcie nominalnego kursu walutowego. Na przykład 3,8 PLN/£ oznacza, że jednemu funtowi brytyjskiemu odpowiada

3.8    polskich złotych. Przekonamy się, że forma zapisu kursu walutowego jest użyteczna, ale dlaczego pojawia się określenie nominału? Nominałem jest przecież umownie przyjęta, wzorcowa jednostka pomiaru. Przy mierzeniu długości nominałem może być 1 metr, a przy ważeniu 1 kilogram. Jeśli tak, to w wypadku waluty należy uwzględnić 1 GBP. Dodajmy, że GBP oraz £ znaczą to samo. Oba dotyczą funta brytyjskiego, przy czym GBP jest kodem waluty, zgodnym z międzynarodowym standardem ISO 4217, £ zaś jest powszechnie akceptowanym symbolem ikonograficznym. Nadal jednak nie wiemy, dlaczego

3.8    PLN/£ należy nazywać nominalnym kursem walutowym.

Przykład 1.1

O kursach wymiany - nominalnym i realnym

W 1986 r. tygodnik „The Economist” rozpoczął regularną publikację kursów realnych wymiany według pomysłu P. Woodalla. W tym wypadku chodzi o tzw. Big Mac Index, który - zdaniem redakcji tygodnika - „powinien teorię kursów wymiany uczynić bardziej strawną” (por. „The Economist”). Zaletą indeksu jest łatwy dostęp do niezbędnych informacji. Trzeba znać nominalny kurs wymiany oraz aktualne ceny hamburgera Big Mac w kraju rodzimym oraz w kraju porównywanym.