348068931

wyjeżdża do Europy Zachodniej. Studenci wjeżdżają na semestr, a pracownicy na około miesiąc. Oczywiście studenci muszą dobrze znać język kraju, do którego się udają. Natomiast do nas przyjeżdża znacznie mniej osób, około dziesięciu rocznie, gdyż nie znają one języka polskiego. Dla studentów wyjeżdżających na studia zagraniczne bardzo istotna jest możliwość wykorzystania Europejskiego Systemu Transferu Studiów. Z inicjatywy Pani prorektor prof. Jolanty M. Korohody ukazały się już informatory wszystkich wydziałów naszej uczelni o zasadach ich przeliczania, przygotowane przez zespół kierowany przez prof. Czesława Majorka.

Jak Pan ocenia takie przedsięwzięcia jak kurs dla nauczycieli z zagranicy. Czy widzi pan możliwość innych tego rodzaju działań otwartych na zagranicę?

—    Jest to bardzo pożyteczna, długoletnia już inicjatywa. Sam prowadzę tam zajęcia z historii Polski, jestem więc emocjonalnie związany z kursem. Duża część uczestników pochodzi z Kresów Wschodnich. Oferowane zajęcia z zakresu historii literatury czy historii pomagają im przybliżyć ojczyznę przodków. Sam kurs promuje także naszą Akademię w nowych środowiskach.

Za półtora roku zamknięty zostanie tzw. 5 Program ramowy, Polska będzie także uczestniczyć w planowanym już 6 Programie, czy pracownicy AP korzystają z możliwości ubiegania się o granty brukselskie? Zwłaszcza w momencie, kiedy zredukowane zostały środki przyznawane na badania statutowe.

—    Być może Polska zbyt wcześnie przystąpiła do lego programu. Uczeni zdecydowanie za mało korzystają z możliwości stwarzanych przez ten program. Do tej pory więcej w niego sami inwestujemy niż zyskujemy. Wśród przyjętych do realizacji 3200 projektów tylko 120 to wnioski polskie. Polscy naukowcy nie są jeszcze przygotowani do wykorzystania tej oferty, znacznie lepiej radzą sobie Czesi i Węgrzy. Unii Europejskiej zależy na stworzeniu trzeciego obok USA i Japonii, konkurencyjnego, europejskiego centrum badawczego. Szansę na uzyskanie grantów mają te projekty, które powstają we współpracy uczelni polskich z ośrodkami zagranicznymi. Dlatego też należałoby jak najlepiej wykorzystać naszych zagranicznych partnerów. W opracowaniu wniosku może pomóc Dział Nauki, a także koordynator programu na Politechnice Krakowskiej, który złożył mi w tej sprawie stosowną deklarację. Na razie jednak takich projektów z naszej uczelni nie zgłoszono. Akademia jest silna humanistyką, w 5 Programie tematów humanistycznych jest mało. Prawdopodobnie więcej tematów dla humanistów znajdzie się w 6 Programie, co mam nadzieję, pozwoli na złożenie odpowiednio opracowanych, powstałych we współpracy z uczelniami zagranicznymi wniosków badawczych. Zaznaczyć trzeba, że do tej pory spośród uczelni krakowskich w 5 Programie uczestniczą tylko Uniwersytet Jagielloński, Akademia Górniczo-Hutnicza i Politechnika Krakowska.

Na koniec pytania dotyczące Pańskich badań naukowych. W swoich pracach skupia się Pan na dziejach Polonii, współpracuje Pan z instytucjami polonijnymi, skąd te zainteresowania, co je ukształtowało? Jakiego rodzaju prace prowadzi Pracownia Bio-grajistyki AP?

— Moje badania dotyczą właściwie prehistorii Polonii, a konkretnie historii Wielkiej Emigracji i jej myśli politycznej, a ponie-