uważała integrację europejską. Uważał, że pod względem kulturowym Niemcy należą do Europy Zachodniej, ale dodawał, że innym państwom trzeba przypominać, że należy również jak Niemcy do Europy Zachodniej.
Adenauer często powtarzał i pisał w pamiętnikach „byłem Niemcem, ale zawsze byłem Europejczykiem; jestem za porozumieniem z Francją”. Uważał, że nacjonalizm niemiecki uczynił zbyt wiele złego dla narodu niemieckiego.
Adenauer uważał, że federacyjna forma przyszłych zjednoczonych Niemiec będzie najlepszym antidotum przeciw odrodzeniu się nacjonalizmu w Niemczech. Jeśli zintegrowana Europa, to po co francuskie pretensje terytorialne?
Adenauer już w początkach lat 50-tych mówił o Unii Europejskiej, a jego marzeniem było jak najszybsze członkostwo RFN w tajże Unii. Warunkiem integracji Europy był powrót do źródeł cywilizacji chrześcijańskiej. Miał to być jedyny gwarant utrzymania pokoju w Europie. Tylko w takiej Europie ulegnie zmianie natura niemiecka. Adenauer doskonale wygrywał w interesie Niemiec wojnę w Korei uważając, że podobne zagrożenie jawi się wobec Niemiec Zachodnich ze strony NRD i ZSRR.
Adenauer powtarzał, że w równym stopniu należy być niemieckim i europejskim. Z czasem zaczęto na zachodnie mówić, że Niemcy są bardziej Europejczykami, jak Brytyjczycy czy Francuzi. W zjednoczonej Europie Adenauer widział szansę na powstanie trzeciej siły polityczno -ekonomicznej, tj. USA, ZSRR i Europa Zachodnia.
Adenauer był realistą. W realizacji dalekosiężnego celu stosował taktykę małych kroków.