348068944

informacyjnego i urzeczywistniania koncepcji świata jako globalnej wioski jest Internet. Może on być rozpatrywany jako osiągnięcie nowoczesnej techniki i technologii oraz jako zjawisko socjologiczne. Widziany z tej pierwszej pozycji Internet jest największą, o międzynarodowym zasięgu siecią komputerową, łączącą kilkaset milionów komputerów na całym świecie. Z drugiej strony jest on nową formą porozumiewania się ludzi, całkowicie rewolucjonizującą dotychczasowe sposoby wzajemnej komunikacji. Przełomowość łączności oferowanej przez Internet polega głównie na szybkości przekazu, uniezależnieniu możliwości odebrania informacji od fizycznej lokalizacji adresata oraz na medialności przekazu, tj. możliwości przesyłania tekstów, dźwięków, obrazów statycznych i dynamicznych. Z drugiej strony trzeba jednak zauważyć, że poczta elektroniczna (e-mail), która stanowi jedną z podstawowych usług internetowych, powoduje zagubienie osobistego charakteru odręcznie pisanych listów, preferuje ograniczenie wymiany myśli do krótkich, lakonicznych komunikatów, sprzyja niesta-ranności językowej i edytorskiej. Współczesny człowiek, obywatel społeczeństwa informacyjnego, golów jest jednak położyć wypracowane przez setki lat zasady i standardy na ołtarzu nowoczesności, wyrażając przyzwolenie na zubożenie przekazu pod względem formy i rezygnację z jego indywidualnego charakteru, na rzecz szybkości. Paradoksalnie więc, dostrzegając pewne ułomności komunikowania się za pośrednictwem poczty elektronicznej, nie potrafimy z niej zrezygnować, gdyż przyspieszone tempo życia zmusza nas do korzystania z tego niecierpliwego i rządzącego się nowymi prawami medium.

Upowszechnienie Internetu spowodowało, że uważana dotychczas za utopijną, pochodząca z lat sześćdziesiątych, koncepcja zaproponowana przez Ivana Illicha deschoia-ryzacji społeczeństwa, zyskała techniczne wsparcie i możliwość realizacji. Osoba ucząca

W odróżnieniu od szkoły epoki industrialnej, która przygotowywała dobrego, zdyscyplinowanego pracownika przystosowanego do wykonywania jednego zawodu przez całe życie, szkoła okresu trzeciej fali przenosi akcenty z przekazywania gotowej wiedzy na samokształcenie. Jest to zrozumiałe, zważywszy że w wielu dyscyplinach okres użyteczności wiedzy jest bardzo krótki, np. szacuje się, że w informatyce około 20% wiedzy roanie podlega wymianie. Szkoła musi przygotować absolwentów do wykonywania zawodów dziś, być może, jeszae nie istniejqcych

się, posiadająca dostęp do Internetu we własnym domu, teoretycznie mogłaby się uczyć w dowolnym, dogodnym dla siebie terminie i wymiarze czasu, uzyskując dostęp do wybranych przez siebie treści. Taka propozycja, choć brzmi bardzo zachęcająco, musi jednak budzić liczne wątpliwości natury pedagogicznej. Internet bowiem przekazuje najczęściej informacje anonimowe, nie powiązane ze sobą w spójną i logiczną strukturę. Programy szkolne mają natomiast swoich znanych z imienia i nazwiska twórców i realizatorów, a prezentowane w ramach tych programów treści tworzą odpowiednio ustruktu-ryzowaną wiedzę. W odróżnieniu od szkoły, która nie tylko naucza, ale także realizuje proces wychowawczy, Internet nie wychowuje, a uzyskiwane za jego pośrednictwem treści wywierają często na uczących się wpływ negatywny wychowawczo. Instytucja szkolnictwa pozwala prowadzić szeroko rozumianą politykę oświatową, kształtującą m.in. określone proporcje liczbowe absolwentów poszczególnych kierunków i specjalności studiów', zgodnie z przewidywanym przez ekspertów' zapotrzebowaniem rynku. Niczym nie ograniczone zdobywanie wiedzy wyłącznie za pośrednictwem Internetu, znacznie utrudniłoby realizację tego zadania. Pamiętać również należy, że szkoła jest miejscem kształtowania umiejętności społecznych zachowań