3220343137

Rozdział 21

Granice wykrywalności dla chloranów(V) i chloranów(IU) [57] określono na wodzie symulowanej o zawartości chlorków w ilości 50mg/l , węglanów - 150 mg/1 i siarczanów 50 mg/1. Wyniki dla 7 próbek przedstawiono poniżej:

Tabela 2. Granice wykrywalności chloranów (III) i (V) dla techniki chromatografii jonowej.

Jon	Zawartość	Odchylenie	Względne odchylenie standardowe
	[Hg/I]	standardowe rus/ii	i%i
Chlorany(III)	10	0,76	7.99
Chlorany(Y)	10	0,34	4,38

Ważne jest zachowanie liniowości przy oznaczaniu małych ilości jonów chloranowych (V) i chloranowych (III) wobec dużej ilości innych jonów zawartych w wodzie. Pomiary zakresów liniowości [57] wykazały zachowanie liniowości w zakresie stężeń od 20 - 500 pg/1.

Wybrane zakresy stężeń są charakterystyczne dla większości rzeczywistych pomiarów dla wody do picia.

6 UBOCZNE PRODUKTY OZONOWANIA: ALDEHYDY I KWASY KARBOKSYLOWE.

6.A. Aldehydy

Metody oznaczania aldehydów podzielić można na dwie grupy:

-    metody spektrofotometryczne, niespecyficzne, zwykle prowadzące do oznaczania sumy aldehydów,

-    metody chromatograficzne, specyficzne, oparte na wykorzystaniu reakcji derywatyzacji.

6.A.I. Oznaczanie formaldehydu w wodzie zgodnie z metodyką opisaną w Polskiej Normie (PN-71/C-04593) [17].

Metoda pozwala na oznaczanie zawartości formaldehydu w wodzie i ściekach w zakresie stężeń od 50 do 1000 pg/1. Procedura oparta jest na reakcji formaldehydu z kwasem chromotropowym w podwyższonej temperaturze, a następnie pomiarze intensywności zabarwienia proporcjonalnego do stężenia formaldehydu w próbce badanej. Zawartość formaldehydu w próbce badanej określa się fotometrycznie lub wizualnie przez porównanie ze skalą wzorców. Wadą metody jest brak możliwości oznaczania innych aldehydów w próbce oraz niskich stężeń formaldehydu (poniżej 50 pg/1). Metody tej nie zaleca się stosować w przypadku występowania acetaldehydu w próbce badanej [17]. Problemem analitycznym są również czynniki przeszkadzające, takie jak: fenole, niektóre metale oraz czynniki utleniające. Substancje te można usuwać, co jednak komplikuje analizę. Eliminacji fenoli dokonuje się poprzez destylację próbki w środowisku zasadowym, natomiast w przypadku obecności metali lub czynników utleniających proces destylacji powinien odbywać się w środowisku kwaśnym [17]. Metoda ta nie nadaje się do oznaczania aldehydów - ubocznych produktów ozonowania.

461