3547344095

32 BOGUSŁAW SKOWRONEK

Tabela 3

	Tabloidyzacja to: obniżenie poziomu, uproszczenie treści	Tabloidyzacja to: typ reklamy, komercjalizacja	Nie wiem, co to jest tabloidyzacja	Suma:
Studenci I roku	36 ankiet	13 ankiet	4 ankiety	53 ankiety
polonistyki UP	(67,9%)	(24,5%)	(7,5%)	(100%)
Urzędnicy NIK	32 ankiety	4 ankiety	7 ankiet	43 ankiety
(Kraków)	(74,4%)	(9,3%)	(16,2%)	(100%)

Brak definicji tabloidyzacji wynikał — podobnie jak w przypadku tabloidu — najprawdopodobniej z nieznajomości samego słowa i jego „nieużywania”, nie zaś z nieznajomości zjawiska kulturowego, które ono nazywa. Respondenci stosowali zapewne w takich przypadkach konstrukcje opisowe. Lisowska-Magdziarz nawet zakłada, iż „nikt, rzecz jasna, nie używa pojęcia tabloidyzacji” (Lisowska-Magdziarz 2008: 216).

Konsekwencją błędnego utożsamiania tabloidu z reklamą oraz tablicą reklamową są podobnie tworzone definicje tabloidyzacji. Trzeba jednak stwierdzić, iż akcentowanie aspektu komercji w tych eksplikacjach dobrze oddaje charakter tego procesu:

—    studenci: forma reklamy; tabloidyzacja = komercjalizacja; upowszechnienie na szeroką skalę reklamy; zbyt duże oddziaływanie reklamy na kulturę; „zrekla-mowanie” mediów; przesycenie mediów reklamami; zwiększenie oglądalności; nastawienie na zysk; „wrzucanie” kulturalnych wydarzeń na widoczne miejsca; komercyjność dostępna dla wszystkich; główny cel — pieniądze; informacja jest towarem,

—    urzędnicy: reklamowanie przez media produktów z wykorzystaniem tabloi-dów (tabloidyzacja mediów), jest to przenikanie reklamy do kultury (tabloidyzacja kultury); przedstawienie treści w formie tablic informacyjnych; ogłoszenia pewnego rodzaju, reklama informacyjna; komercjalizacja.

Zasadniczą grupę definicji tabloidyzacji tworzyły jednak eksplikacje, odwołujące się do tych aspektów, które leżały u podstaw budowania znaczenia terminu „tabloid”. W tych definicjach (w obydwu badanych grupach) wyraźnie dominował tylko jeden komponent: negatywnego wartościowania. Aspekt ten (bardzo mocno nacechowany emocją) stanowił element główny w szeregach definicyjnych. Pozostałe cechy semantyczne miały status cech „peryferyjnych” i stanowiły zdecydowaną mniejszość:

1. Wartościowanie zjawiska:

—    studenci: dostosowanie mediów (treści, przesłania) do niskiego poziomu; spłycenie wartości, spłycenie przekazu (zmiana centrów zainteresowań); błahość, uproszczenia, bez ambitnych treści; mało istotne sprawy; pogorszenie pod względem semantycznym; spadek poziomu; zajmowanie się prostymi, niewymagającymi

Oblicza Komunikacji 3/2010 © for this edition by CNS