3547344099

36 BOGUSŁAW SKOWRONEK

analityczne oraz język, które mogłyby opisać materię tabloidów bez tabloidyzowa-nia dyskursu?

I na koniec ważny postulat. Na pewno trzeba przeprowadzić badania nad kon-ceptualizacją tabloidów w innych grupach społecznych. Jak je definiują warstwy mające niższą pozycję socjalną, gorzej wykształcone, o mniejszym stopniu kompetencji kulturowej, finansowo słabo uposażone, z wyższym poziomem frustracji — tak zwane grupy wykluczone? Jak wyglądają właściwe im modele czytelnictwa, lekturowe oczekiwania i cele? Z jakim nastawieniem epistemologicznym podchodzą do treści tabloidów? Wreszcie: czy istnieje aktywny, krytyczny model czytania tabloidów, negocjowania znaczeń i czerpania przyjemności ze sprzeciwu wobec treści tam zamieszczanych? Czy może jedynym typem recepcji są proste opozycje: albo akceptacja treści tabloidów, „przezroczystość” używanych w nich środków formalnych, naturalizacja przekazu, albo przeciwnie: totalny krytycyzm i odrzucenie? Przedstawione analizy oraz sugestie, na przykład Lisowskiej-Magdziarz (2008), wskazują, iż problem ma zasadnicze znaczenie i wymaga na pewno dalszych wieloaspektowych badań.

Bibliografia

Awdiejew A. (1987): Pragmatyczne podstawy interpretacji wypowiedzeń, Kraków.

Bartmiński J. (1988): Definicja kognitywna jako narzędzie opisu konotacji, [w:] J. Bartmiński (red.), Konotacja, Lublin.

Bartmiński J. (2006): Językowe podstawy obrazu świata, Lublin.

Bartmiński J., Tokarski R. (1993): Definicja semantyczna: czego i dla kogo?, [w:] J. Bartmiński, R. Tokarski (red.), O definicjach i definiowaniu. Lublin.

Bauer Z. (1996): Gatunki dziennikarskie, [w:] Z. Bauer, E. Chudziński (red.), Dziennikarstwo i świat mediów, Kraków.

Gajda S. (2001): Styl naukowy, [w:] J. Bartmiński (red.), Współczesny język polski, Lublin.

Lisowska-Magdziarz M. (2008): Media powszednie. Środki komunikowania masowego i szerokie paradygmaty medialne w życiu codziennym Polaków u progu XXI wieku, Kraków.

Majkowska G. (2001): Językowe sposoby aksjologizacji w dyskursie publicznym, [w:] J. Bralczyk, K. Mo-siołek-Kłosińska (red.), Zmiany w publicznych zwyczajach językowych, Warszawa.

Markowski A. (2000): Jawne i ukryte nowsze zapożyczenia leksykalne w mediach, [w:] J. Bralczyk, K. Mosiołek-Kłosińska (red.), Język w mediach masowych, Warszawa.

McQuail D. (2007): Teoria komunikowania masowego, przeł. M. Bucholc, A. Szulżycka, red. naukowa T. Goban-Klas, Warszawa.

Pisarek W. (2008): Wstęp do nauki o komunikowaniu, Warszawa.

Wierzbicka A. (1999): Język — umysł — kultura. Wybór prac, red. J. Bartmiński, Warszawa.

PSWP — Praktyczny słownik współczesnej polszczyzny, red. H. Zgółkowa, t. 42, Poznań 2003.

STM — Słownik terminologii medialnej, red. W. Pisarek, Kraków 2006.

SWM — Słownik wiedzy o mediach, red. E. Chudziński, Warszawa-Bielsko-Biała 2007.

WSWO — Wielki słownik wyrazów obcych PWN, red. M. Bańko, Warszawa 2005.

Oblicza Komunikacji 3/2010 © for this edition by CNS