3576901481

Rys. 13. Schemat skmbera elektrostatycznego

Schemat skrubera elektrostatycznego przedstawiono na rys. 13. Pył elektryzowany jest w elektryzatorze z przemiennym polem elektrycznym. Krople są wytwarzane i elektryzowane elektrohydrodynamicznie. Duże sprawności osadzania uzyskuje się dla małych prędkości gazu (<2 m/s) i małych prędkości kropli. Sprawność osadzania dla pojedynczej kropli może przekraczać wartość 20 [82,83],

5. Podsumowanie

Zmiany przepisów dotyczących dopuszczalnych emisji zanieczyszczeń gazowych i pyłowych oraz wymagania ekonomiczne użytkowników zmuszają do udoskonalania obecnie produkowanych urządzeń przeznaczonych do oczyszczania gazów odlotowych oraz poszukiwania nowych rozwiązań. Publikowane w literaturze propozycje nowych metod oczyszczania gazów, zweryfikowane w skali laboratoryjnej pod względem ich fizycznej realizowalności często nie wytrzymują prób w skali pilotażowej, głównie ze względów ekonomicznych. W referacie przedstawiono elektrostatyczne techniki oczyszczania gazów, różne modyfikacje klasycznych urządzeń, które zostały sprawdzone w praktyce, oraz metody, które znajdują się w fazie badań laboratoryjnych.

Wydaje się, że plazmowe metody unieszkodliwiania zanieczyszczeń gazowych, pomimo ich licznych zalet, dalekie są jeszcze od etapu powszechnego ich stosowania. Sprawność energetyczna tych urządzeń nie jest jeszcze konkurencyjna w stosunku do innych tradycyjnych metod. Kataliza plazmowa, niezależnie od rodzaju stosowanego wyładowania, nie daje też możliwości jednoznacznego przebiegu reakcji chemicznych, gdyż typ wyładowania i skład chemiczny gazu wzajemnie są od siebie uwarunkowane. Perspektywiczne wydaje się jednak zastosowanie reaktorów plazmowych do dopalania węglowodorów o stężeniu poniżej dolnej granicy palności. Jednak również w tym przypadku należy znaleźć sposób poprawy sprawności energetycznej.

W zakresie usuwania zanieczyszczeń pyłowych stosowane techniki poprawy sprawności poprzez sposób zasilania elektrod, kondycjonowanie spalin, zwiększenie odstępów między elektrodowych już od wielu lat są wykorzystywane w praktyce. Jednak również te metody wykazują ograniczenie w zakresie zanieczyszczeń submikronowych. Dotychczas nie zaproponowano żadnego rozwiązania, które zapewniło by wystarczającą skuteczność i zdobyło powszechną akceptację. Elektrostatyczne metody aglomeracji cząstek pyłu, których zadaniem było “przesunięcie” gęstości rozkładu wielkości cząstek w kierunku większych wartości, nie sprawdziły się nawet w skali laboratoryjnej. Rozdzielenie procesu ładowania cząstek i ich wytrącania z gazu również nie wydaje się konkurencyjne, ze względu na wzrastające koszty inwestycyjne, przy niewielkim wzroście sprawności. Perspektywiczne wydają się techniki hybrydowe, stanowiące połączenie metod suchych i mokrych. Jednak wymagają one dalszych badań w celu poprawy ich skuteczności oraz rozwiązania wielu problemów praktycznych: konstrukcyjnych i materiałowych związanych np. z rozpylaniem cieczy w obecności wysokich napięć.

Praca powstała w wyniku realizacji projektu badawczego KBN 1440/T10/2000/18.

Literatura

1.    Cliang J.S., NATO ASI Senes. vol. G 34. Part A. Springer-Verlag. Berlin. Heidelberg 1993

2.    Hirano S.. Aoki S„ Chem. Econom. Eng. Rev. 16 (1984) No. 11. 28-33

3.    Makela J.. Laaksonen A.. Sabni R.. Rauneinaa T„ J. Aerosol Sci. 19 (1988) No.7, 1401-4

4.    Penetrante B.M.. Bardsley N„ Hsiao M.C.. Jpn.J.Appl.Phys. 36 (1997), Ptl, No.7B, 5007-17

5.    Chmielewski A.G.. IllerE., Zimek Z.. Licki J.. Radiat Phys. Chem. 40 (1992) No.4, 321-5