365605846

Podstawową osnowę katastralną dla pomiarów szczegółów stanowiła triangulacja graficzna (IV rzędu), wyznaczana przy użyciu stolika mierniczego. Pomiar sytuacyjny szczegółów odbywał się na desce stolikowej, z wykorzystaniem kierownicy z przeziemikami, a później z lunetą oraz łańcucha mierniczego.

Pomiary katastralne, przeprowadzone w poszczególnych gminach katastralnych, zostały zakończone w 1860 roku, a czas ich trwania wyniósł prawie 35 lat. W związku z tak długim czasem realizacji pomiarów, sporządzony operat stałego katastru podatku gruntowego uległ dezaktualizacji. Zmiany jakie zaszły w tym okresie w uprawach oraz osobach właścicieli wymagały wprowadzenia do sporządzonego już operatu stałego katastru podatku gruntowego. W tym celu w 1869 roku rozpoczęła się reambulacja operatu katastralnego, dopiero kataster wcielono w życie w 1882 roku.

W celu uregulowania stanu własności na podstawie zreambulowanego katastru i powiązania arkuszy posiadłości gruntowych z księgami gruntowymi, została wydana w 1871 r. powszechna ustawa o księgach gruntowych, likwidująca księgi hipoteczne posiadłości ziemskich założone w 1794 r.

O utrzymaniu aktualnych danych zawartych w katastrze określała ustawa z 1883 r.

0    utrzymaniu w ewidencji katastru podatku gruntowego, w myśl której należało prowadzić i utrzymywać operat katastru podatku gruntowego w stanie aktualnym, a więc należało zachować zgodność katastru ze zmianami zachodzącymi w rzeczywistości

1    utrzymać stałą zgodność zapisów w katastrze z zapisami w księgach gruntowych.

W późniejszych czasach wykonanie katastralnych pomiarów uzupełniających i reambulacyjnych regulowane było wytycznymi zawartymi w instrukcjach [Instruction 1904, Instruction 1907],

2.2. Charakterystyka katastralnego układu odniesień przestrzennych.

2.2.1. Układy współrzędnych prostokątnych.

W celu uniknięcia wpływów krzywizny Ziemi mapy katastralne dla całej Monarchii Austro-Węgierskiej oparto o odwzorowanie Cassini-Soldner’a, biorąc za punkt początkowy, punkt triangulacji I rzędu. Przechodzący przez ten punkt południk i równoleżnik obrano jako osie odciętych i rzędnych, a sam punkt jako początek układu.

Austriacki układ współrzędnych prostokątnych (Ryc.3) stosowany do wykonywania map katastralnych był odmienny od tego jaki stosuje się obecnie. Za oś odciętych (x - ów) przyjęto południk przechodzący przez początek układu współrzędnych

20