3685105541

w późniejszym okresie rozwoju dziecka może rzutować na opanowanie umiejętności czytania i pisania.

W niniejszym artykule chciałabym wyjaśnić różnice między słuchem fizjologicznym, a fonematycznym ,przedstawić etapy rozwoju słuchu fonematycznego, jakie konsekwencje niesie za sobą u dzieci nieprawidłowo wykształcony słuch fonematyczny (mowny), wyjaśnić pojęcie „bezdźwięczności" ( zaburzenie mowy) oraz przedstawić konkretne metody i zestawy ćwiczeń wspierające dzieci w długotrwałym często procesie terapeutycznym z zaburzeniami mowy bezdźwięcznej.

Słuch fizjologiczny (fizyczny) to zdolność odbioru , analizy i syntezy wszystkich zjawisk akustycznych docierających do ucha , uwarunkowanym prawidłowym funkcjonowaniem narządu słuchu. Innymi słowy jest to umiejętność odbierania wszystkich dźwięków z otoczenia. Zaburzenia słuchu fizjologicznego powodują różnego stopnia niedosłuchy oraz mogą doprowadzić do głuchoty.

Natomiast słuch fonematyczny (fonologiczny ,fonemowy, mowny)to właściwa wyłącznie człowiekowi umiejętność różnicowania dźwięków mowy charakterystycznych dla danego języka. To zdolność rozpoznawania i różnicowania najmniejszych elementów składowych wyrazów, czyli fonemów.

Prawidłowy słuch fizjologiczny warunkuje wykształcenie się słuchu fonematycznego.

Odpowiednio wykształcony słuch fonematyczny warunkuje osiągnięcie prawidłowego rozwoju mowy ,umożliwia postrzeganie różnic między słowami podobnie brzmiącymi, ale mającymi inne znaczenie (np. bułka - półka, góra-kura itd.), pozwala na prawidłowe dokonywanie analizy i syntezy słuchowej wyrazów co prowadzi w konsekwencji do opanowania bardzo trudnej umiejętności jaką jest nauka czytania i pisania. Najsilniej rozwój słuchu fonematycznego określa się na okres między 1 a 2 rokiem życia człowieka. Sam trening słuchu mownego rozpoczyna się od pierwszych dni życia dziecka. To na głos matki i domowników niemowlę reaguje oraz je rozpoznaje. W 2-3 miesiącu życia dziecko zaczyna wydawać różne dźwięki (głuży). W szóstym miesiącu życia już próbuje naśladować dźwięki z otoczenia (gaworzy ).Pod koniec pierwszego roku życia rozumie kilka wyrazów i zaczyna wymawiać proste sylaby, z których powstają pierwsze słowa: mama, tata, baba. Realizując je wielokrotnie (dziecko musi około 60 razy usłyszeć określone słowo) wtedy tworzy ich wzorce słuchowe w mózgu i utrwala dla ich realizacji ułożenie artykulatorów (warg i języka). To, jak dużo i w jaki sposób mówimy do dziecka od pierwszych dni jego życia warunkuje jego prawidłowy rozwój mowy oraz ma wpływ na rozwój słuch fonematycznego. W trakcie zabawy, spacerów dostarczamy na co dzień dzieciom mnóstwo bodźców słuchowych - śpiewając, czytając, recytując wierszyki. Około 2 roku życia słuch dziecka jest już na tyle rozwinięty, że potrafi dostrzec różnicę w artykulacji takich głosek, których jeszcze nie realizuje, np.(r).