Ciągnienie w szybach realizowano przeważnie w klatkach, które w pocz. XX w. posiadały po 4 piętra. Transportowano nimi nie tylko wagony z urobkiem, lecz również załogę. W okresie tym skonstruowano maszynę wyciągową z tarczą Keppego [5].
Rys. 9. Ładowanie wozów do klatek [13] Fig. 9. Passing the mining cars to cages
5. PRZEWIETRZANIE I ZWALCZANIE POŻARÓW
Do powszechnego użytku weszły wentylatory, przy czym dominowało przewietrzanie ssące. Jako urządzenia pomocnicze stosowano jeszcze piece wentylacyjne. Rozpowszechniło się także regulowanie prądów powietrza przy pomocy tam regulacyjnych i innych urządzeń wentylacyjnych, takich jak: lutnie i wentylatory lokalne [5]. Powstawały pierwsze naukowe opracowania na temat przewietrzania kopalń, wykonywane m.in. przez polskich uczonych: A. Smoczyńskiego i H. Czeczotta .
Wśród przyczyn pożarów dominowało samozapalenie się węgla, miały miejsce również wybuchy pyłu węglowego i metanu. Wśród wypadków wybuchów metanu i pyłu oraz pożarów z nimi związanych można wymienić następujące [14]:
• w kopalni Larisch - Mónnich (Karwina) w 1894 r. - 235 ofiar,
• w kopalni Courrieres (Francja) w 1906 r. - 1230 ofiar,
• w kopalni Rheden (Saara) w 1907 r. - 143 ofiary,
• w kopalni Radbod (Westfalia) w 1908 r. - 341 ofiary.
Opracowano aktywne sposoby zwalczania pożarów, ulepszono wentylację kopalń. Prowadzono również profilaktyczne zabiegi w celu zmniejszania zagrożeń. W latach 1887-1988 wprowadzono zraszanie pyłu węglowego wodą w celu zmniejszenia ryzyka jego wybuchu, co stosowane jest do dzisiaj. W Wielkiej Brytanii i we Francji obsypywano ociosy chodników pyłem kamiennym. Wprowadzano również hełmy ochronne dla górników.