3702671863

38 STANISŁAW DOBRZYCKI. [3691

10.    Assymilacya s, z, s, z. c do zmiękczonych ś, z, d, ń_: i i (§ 13.₃).

11.    Zlanie się grup rs, rs, rs, rz w r. (§ 13.₄).

12.    Przydech przed samogłoskami. (§ 13.,.).

13.    Znikanie spółgłosek z grup. (§ 13.₇).

Z nauki o tworzeniu sie tematów.

c

1.    Wielka liczba wyrazów (rzeczowników, przymiotników i słów), które mają sufiksy i prefiksy inne, aniżeli w języku ogólnym. Tutaj równica jest największa. (§§. 16 a, b, 17 a, b, 20 a. b).

2.    na— w superlat. przymiotników i przysłówków. (§ 17 c).

3.    Użycie tematu zaimkowego ko— jako k paragogicznego, a brak zupełny j w tej funkcyi (§ 19).

4.    Zachowanie przy im k a s i pomieszanie bez i prez (§ 22).

5.    Działanie etymologii ludowej. (§ 23).

Z morfologii.

1.    W deklinacyi rzeczownika zachowanie dawnych form genet. jak dvora i pwńice (§ 24), aecus. na o jak vecerq (ibid.), genet. plur. cds (ibid.), zniszczenie dualis (ibid.),

2.    Resztki rzeczownikowej deklinacyi przymiotnika (§ 26).

3.    Archaizmy w deki. liczebników (dat. dvema, odmiana p(}ⁿći, seśći), forma dvesta i dvasta. (§ 27).

4.    W konjugacyi końcówka 1. os. 1. mn. wm, kontaminacya z my

i (§ 28).

5. Analogia w zakresie konjugacyi (beremy, ćisnemy, mogemy, be-demy, § 29).

6.    Częstsze formy 1. osoby sing. na —uje (ibid ).

7.    Tworzenie imperat. w kl. II (§ 30).

8.    Zniknięcie part. praes. act. (§ 31) i praet. act. I. (§ 32).

9.    Zachowanie infin. na — ovać (§ 32).

Ze składni.

1.    Częste opuszczanie łącznika. (§ 35.₂).

2.    „Dwojenie^u. (§ 35.₃).

3.    Zastąpienie osoby pierwszej przez trzecią w czasie przeszłym, złożonym z part. praet. act. II. i słowa być. (§. 35.₃).

4.    jak po comparat. (§ 36.,).

W zakresie słownika.

Znaczna liczba wyrazów nie znajdujących się w języku ogólnym, albo też używanych w innem znaczeniu.