3702672964

Budownictwo Podziemne i Bezpieczeństwo w Komunikacji Drogowej i Infrastrukturze Miejskiej

(seminiszcące) polegają na wyrywaniu bloków lub kotew osadzonych w stwardniałym betonie - metoda „puli- out” albo umieszczonych w konstrukcji przed jej zabetonowaniem -metoda lock-out, odrywaniu przyklejonych do powierzchni betonu stalowych krążków -metoda „pull-off” [1].

Metody „puli- out” i „pull-off’ stanowią pewną nowość w krajowym budownictwie górniczym. W UE metoda pull-out została znormalizowana w normie PN-EN 12504-3 [6], natomiast druga z metod również jest w opracowaniu. Pomimo podobnej nazwy obie metody są przeznaczone do badań różnych parametrów, natomiast cechą wspólną jest podobna aparatura oraz sposób oddziaływania na obiekt. Stąd możliwe jest wykorzystanie do pomiarów różnych parametrów tej samej aparatury, ale w różnych zakresach i przy różnym oprzyrządowaniu pomiarowym.

2. TECHNIKI METODY „PULL-OUT” W ZASTOSOWANIU DO BADAŃ

KONSTRUKCJI PODZIEMNYCH JEDNOSTRONNIE DOSTĘPNYCH

Techniki „pull-out” dotyczą grupy metod badawczych określania parametrów wytrzymałościowych betonu na podstawie wartości siły określanej przy wyrywaniu z betonu stalowych kotwi o różnym kształcie. Kotew tego typu może być wcześniej zabetonowana lub osadzona w nawiercanych otworach. Określony sposób zniszczenia betonu podczas wyrywania kotwy, pozwala na określanie ścisłej korelacji między zarejestrowaną siłą wyrywającą a wytrzymałością betonu. Metoda ta, z niewielkimi wyjątkami (rodzaj i wymiar kruszywa), jest niezależna od wpływu rodzaju cementu i wartości współczynnika w/c, warunków twardnienia, zawartości dodatków. Najczęściej używa się jej w trakcie realizacji konstrukcji do kontroli przyrostu wytrzymałości betonu - jest wtedy niezmiernie pomocna w podejmowaniu decyzji o ewentualnym rozdeskowaniu lub obciążeniu, albo jej sprężeniu lub możliwości dalszego użytkowania konstrukcji. Z tego też względu metoda ta znalazła uznanie w wielu krajach skandynawskich, a także w USA i Wielkiej Brytanii, gdzie jest powszechnie wykorzystywana.

Metoda ta została po raz pierwszy zastosowana w badaniach betonu przez B.G. Skramtajewa [13] do określenia wytrzymałości betonu in situ.

Proponowane w normie PN-EN 12504-3 [6] są dwa układy pomiarowe tj. :

a - kotew jest wcześniej zabetonowana podczas betonowania konstrukcji. (Technika „LOK-test” rys.l wg [2]),