4
Najistotniejsze w opisie i wyjaśnieniu DK będą teorie pedagogiczne, psychologiczne, socjologiczne i antropologiczne. Rozumiemy przez to, że dyscypliny te: o Wyjaśniają sens i funkcjonowanie DK,
o Umożliwiają poprzez swoiste kategorie naukowe opisanie zjawisk i procesów, instytucji charakterystycznych dla DK.
o Opisują i wyjaśniają kontekst społeczny i kulturowy DK.
o Opisują i wyjaśniają zachowania podmiotów DK oraz zmiany zachodzące w uczestnikach i społeczeństwie.
• Pedagogika:
o wyznacza teleologiczne /cele/ i aksjologiczne /wartości/ podstawy; o pozwala zrozumieć wartości preferowane w DK, cele i metody animacji; o tworzy naukowe podstawy metodyki;
o wytycza i pozwala zrozumieć relacje pomiędzy animatorem a uczestnikiem; o ustala granice i zasady interwencji;
o wyznacza ramy struktury i wymiar wychowawczy sytuacji DK.
• Socjologia objaśnia:
o usytuowanie DK jako praktyki społecznej, jej społeczną misję; o relacje pomiędzy praktyką a systemem, w którym funkcjonuje; o funkcjonowanie instytucji; o procesy powstawania i funkcjonowania grup; o relacje pomiędzy jednostką i społeczeństwem; o formy i fakty społeczne związane z DK;
o procesy stawania się społeczeństwa, w których animacja uczestniczy.
• Psychologia opisuje, objaśnia i pozwala zrozumieć:
o procesy poznawcze /percepcje, recepcje, pamięć, procesy intelektualne/; o procesy rozwojowe
o procesy związane z komunikowaniem się ekspresją i twórczością; o motywy działania;
o psychologiczne podstawy uczestnictwa /potrzeby, pragnienia, dążenia, postawy/; o psychiczne podstawy zachowań twórczych
• Psychologia społeczna zajmuje się procesami psychicznymi i zachowaniem ludzi znajdujących się w sytuacjach społecznych ważnych w praktyce animacyjnej, między innymi:
• dynamiką grupy, procesami grupotwórczymi: strukturą, celami i normami grupowymi, procesami komunikowania się, zjawiskiem konformizmu, problemem przywództwa w grupie i konfliktami wewnątrz i na zewnątrz grupy;