14 i. O społeczności lokalnej
ośrodków kultury. Są nimi również osoby aktywne społecznie bardziej „z wyboru” niż „z urzędu”, takie jak lokalni biznesmeni lub członkowie organizacji pozarządowych.
Formą zaangażowania liderów w życie społeczne może być między innymi organizacja wydarzeń tradycyjnych dla danej społeczności, np. koncertów, zbiórki ubrań, samopomocy sąsiedzkiej, kiedy lider pracuje wraz z grupą nieformalną.
0 mieszkańcach i mieszkankach określonej społeczności możemy powiedzieć, że drzemie w nich określony potencjał. Obserwując życie danej społeczności, możemy zapytać: na ile chętnie jej członkowie i członkinie ze sobą współpracują, na ile sobie ufają, w jaki sposób podejmują decyzje, jakimi zasadami się kierują
1 jak mocno identyfikują się ze swoją społecznością.
Jest to bardzo ważne, gdyż od tych czynników zależą możliwości rozwoju określonej społeczności. Ten potencjał nazywamy kapitałem społecznym. Składają się na niego poziom wzajemnego zaufania, sieć wzajemnych powiązań, przepływ informacji, aktywność społeczna mieszkańców, potencjał kulturowy oraz wyznawane przez mieszkańców postawy i wartości.
wzajemne zaufanie
przepływ informacji
potencjał kulturowy
aktywność społeczna i obywatelska
postawy i wartości
Schemat nr 2 - Kapitał społeczny
Dla życia społeczności lokalnej ważne jest zaufanie do innych ludzi, głównie do tych, których osobiście nie znamy. Spróbujmy sobie wyobrazić, co by się stało, gdyby zniknęło zaufanie. Ludzie przestaliby chodzić do lekarza, nie wierząc, że ktoś jest im w stanie przepisać właściwe leki. Bez wiary, że ludzie będą przestrzegać zasad ruchu drogowego, niemożliwa stałaby się jazda samochodem, itd. Wzajemne zaufanie jest warunkiem zarówno świadczenia usług, jak i każdego wspólnego działania. Dla życia społeczności lokalnej bardzo ważne jest, by jej członkowie ufali liderom własnej społeczności, szczególnie tym sprawującym władzę samorządową oraz by liderzy o tym zaufaniu nie zapominali.