16 Rozdział pierwszy
dziwę życie, jak również niewykorzystywanie otrzymanego stopnia do próżnej chwały i niegodziwego zysku.
Uzyskanie doktoratu na KUL ma prestiżowy i zarazem moralny wymiar, gdyż w jakimś sensie trwale wpisuje się w tożsamość doktora. Wobec tego powinnością doktora jest między innymi matcnalna troska
0 swoją macierzystą Uczelnię. Doktorzy, którzy ipso facto są absolwentami naszego Uniwersytetu, w sposób szczególny są zaproszeni do włączenia się do powstałego niedawno Stowarzyszenia Absolwentów Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawia II, które — jak czytamy w jego statucie — stawia sobie za cel szerzenie idei KUL zgodnie z jego zawołaniem „Bogu i Ojczyźnie”, promowanie oraz rzeczowa
1 finansowe w spieranie działalności KUL, a także utrzymywanie więzi pomiędzy członkami Stowarzyszenia i macierzystą Uczelnią.
Na doktorach-absolwentach Wydziału Teologii KUL spoczywa ponadto szczególna pow inność służby Kościołowi i Ojczyźnie w zakresie nabytych kompetencji, niezależnie od tego gdzie i jakie zostaną im powierzone stanowiska czy obowiązki.
Warto nadmienić, że przy Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski istnieją tzw. Sekcje Profesorskie (dogmatyków1 2, moralistów, teologów duchowości, liturgistów, katechetyków', homiletów, pa-trologów, ekumenistów i innych)3, skupiające wykładowców i specjalistów poszczególnych dyscyplin teologicznych. Ostatnio niektóre z tych Sekcji przekształciły się w pełnoprawne stowarzyszenia, jak chociażby Stowarzyszenie Biblistów Polskich czy Stowarzyszenie Teologów Fundamentalnych w Polsce. Ich celem, oprócz koordynacji działalności naukowo-badawczej, jest tworzenie przestrzeni dla rozwoju młodych kadr naukowy ch. Z tej racji ambicją każdego, kto uzy ska doktorat z teologii powinno być aktywne włączenie się w działalność Sekcji bądź stowarzyszenia.
2 Więcej informacji na len temal zob. Kościół w życiu publicznym. Teologia polska
europejska wobec nowych wyzwań (VII Kongres Teologów Polskich), t. 3 — Dyskusje, komunikaty, uzupełnienia, dokumenty końcowe, red. K. Góźdż. K. Klauza i inni.
Lublin 2005. s. 131-553.