414223411

Niepełnosprawni a tiansport kolejowy

4.    Instytucje pozarządowe, związki, stowarzyszenia, fundacje, których celem statutowym jest działalność na rzecz osób niepełnosprawnych, w tym w dziedzinie transportu.

5.    Instytuty naukowo-techniczne, jednostki certyfikujące oceniające zgodność itp.

Rola i zakres działania poszczególnych podmiotów są oczywiście bardzo zróżnicowane. W zakresie praktycznej realizacji przepisów i postulatów wynikających z „Białej księgi - Niepełnosprawni a transport kolejowy” największe wyzwania stoją przed zarządcami dworców i przystanków kolejowych oraz pasażerskimi przewoźnikami kolejowymi.

1.5. Regulacje Unii Europejskiej i przepisy krajowe

Problematyka osób niepełnosprawnych stała się dla Unii Europejskiej przedmiotem bardzo dużego zainteresowania, co siłą rzeczy przenosi się na państwa członkowskie. Przed kilkoma laty został zainicjowany proces tworzenia przepisów, aktów i legislacji prawnych, mających na celu poprawę jakości życia tej społeczności. Podstawą tych działań jest tworzenie spójnej polityki społecznej, uwzględniającej wszystkie rodzaje niepełnosprawności, szeroko rozumianą dostępność oraz integrację społeczną i zawodową.

Wspólne działania na rzecz poprawy jakości życia i sytuacji osób niepełnosprawnych sięgają lat 70. ub. stulecia. Pod koniec lat 80. działania te zostały spięte programem HELIOS¹⁵, mającym na celu stworzenie warunków godnego i niezależnego życia dla osób niepełnosprawnych.

skiej dotyczące osób

28 listopada 1995 r. 56 przedstawicieli miast europejskich, podczas Konferencji „Miasto i niepełnosprawni”, przyjęło deklarację barcelońską. Do dzisiaj deklarację podpisało już ponad 400 miast, w tym Gdynia jako jedyne miasto z Polski. Deklaracja barcelońska, podobnie jak Standardowe Zasady, jest dokumentem uniwersalnym, wskazującym cele polityki władz lokalnych, a bazuje na podstawowych prawach człowieka, równoprawnym korzystaniu ze wszystkich aspektów życia publicznego, w tym również prawa do samodzielnego uczestnictwa we wszystkich wydarzeniach lokalnych społeczności. Nadrzędność dostępności wymaga od samorządów lokalnych i innych operatorów podjęcia działań w celu likwidacji barier w dostępie osób niepełnosprawnych do przestrzeni publicznej i informacji na jej temat. Celem deklaracji barce-lońskiej jest zachęcenie władz lokalnych do wdrażania w lokalnym prawodawstwie zapisów dotyczących integracji osób niepełnosprawnych w społeczeństwie, które dane władze reprezentują. Projekt ten stwarza okazję do tworzenia polityki rozwoju miejscowości przez przedstawicieli władz lokalnych w porozumieniu z organizacjami osób niepełnosprawnych.

W grudniu 1996 roku członkowie Unii Europejskiej ustanowili tzw.„Strategię wyrównywania szans dla osób niepełnosprawnych". Ta rezolucja zainicjowała stworzenie procedur oraz polityki wobec osób niepełnosprawnych. Dostępność jest w niej rozumiana jako realizacja programów propagujących dostosowanie otoczenia oraz dostęp do informacji i środków komunikowania się między ludźmi.

Rok 1997 jest uważany za przełomowy w podejściu Wspólnoty do problemów, z jakimi borykają się osoby niepełnosprawne. Uchwalony traktat amsterdamski był pierwszym dokumentem, w którym kraje członkowskie bezpośrednio zajęły stanowisko w kwestii niepełnosprawności. Nałożono wówczas na kraje Wspólnoty obowiązek przeciwdziałania dyskryminacji osób niepełnosprawnych (art. 13 traktatu). Stwierdzono takie uchybienia jak izolowanie osób niepełnosprawnych w zamkniętych środowiskach, brak podstawowych aktów sporządzonych w alfabecie Braille'a itp.

W ramach integracji i rozszerzania świadomości na temat potrzeb osób niepełnosprawnych uchwałą Parlamentu Europejskiego ogłoszono rok 2003 Europejskim Rokiem Osób Niepełnosprawnych i podjęto szereg działań na polu międzynarodowym w celu wymiany doświadczeń i wytyczania wspólnych zadań.

13 Handicapped people in the European Community Living Independently in an Open Society. Program HELIOS funkcjonował w latach 1988-1992, natomiast HELIOS II w latach 1993-1996.

RAILWAY BUSINESS FORUM

rbF