414223744

55

Harmonogramowanie linii montażowej jako element projektowania...

3. Ograniczenia

Wyróżnia się cztery rodzaje ograniczeń, warunkujących uzyskanie rozwiązań dopuszczalnych:

•    warunek kompletności montażu:

U = n.

k=1

stanowiący o tym, że suma zbiorów przyporządkowanych operacji dla każdego stanowiska na linii jest równa zbiorowi Q - wszystkich dostępnych operacji. Oznacza to. że wszystkie operacje technologiczne muszą zostać rozdzielone pomiędzy poszczególne stanowiska.

•    warunek niepowtarzalności tej samej operacji:

V Q,.nQ₍=f

i,p*j    ¹

oznaczający, że dla każdych dowolnych dwóch różnych stanowisk, część wspólna zbiorów przyporządkowanych im operacji jest zbiorem pustym. Wynika stąd. iż żadna operacja technologiczna nie może być przy porządkowana więcej niż jeden raz.

• waninek nieprzekroczenia czasu cyklu linii:

<c,

oznaczający, że sumaryczny czas trwania operacji przydzielonych do pewnego k - tego stanowiska, nie może przekroczyć założonego budżetu czasu c (tzn. cyklu linii),

• waninek zachowania kolejności operacji technologicznych:

33V[(®„ efi_t)^A(r,.„ =')]=>[K „)^A(m<A-)].

oznaczający, że jeżeli na danym stanowisku k istnieje operacja a>,„ która posiada choćby jedną operację poprzedzającą co_v, wówczas a_v musi być przyporządkowana do stanowiska m co najmniej nie późniejszego niż k.

4. Kryterium optymalizacji

Zagadnienie optymalizacji w problemie balansowania linii montażowej polega na takim doborze (przydziale) operacji technologicznych do poszczególnych stanowisk, by minimalizować różnicę pomiędzy dostępnym zasobem czasu na stanowisku a sumą czasów trwania operacji doń przydzielonych (co zapisano jako pierwszy człon formuły poniżej).

Q = Y\^C~ E = E ³n =^{K c}~'L⁹» ^^mln-

A=1 ^    ©„en*    )    A=1 0)„eCl_k    n=1