4189283023

13.12.2001 r

Ze skoczni na skocznię j&gjft t

Nasza szkoła chce iyć nadal

List ten jest reakcją na zamieszczane od pewnego czasu artykuł)' o placówkach oświatowych z regionu łowickiego na łamach Waszego pisma.Wspomniane przez Was „osiągnięcia” szkół dziwią nas. Ola nas są one normalne i wynikają z planów pracy szkoły, będąc ich podstawowymi zadaniami. O naszej szkole piszecie tylko wtedy, gdy radni gminy Bielawy debatują nad ewentualną zmianą sieci szkół na naszym terenie.

Historia naszej szkoły jest długa i obfitująca w szereg wydarzeń. Oto niektóre z nich:

- 1918 r. - pierwsze wzmianki o nauczaniu w Borowic,

- 1936 r. - Wł. Grabski przekazuje grunty i funduje materiał budowlany na nową szkołę.

- 1938 r. - nadanie szkole imienia Wł Grabskiego.

- kontynuowanie nauczania w czasie trwania drugiej wojny światowej.

-1972 r. - oddanie do użytku nowego gmachu szkoły.

- 1992 r. - wizyta w szkole bp. Józefa Zawitkowskiego.

-1994 r. - przywrócenie szkole imienia Wł. Grabskiego. Nasza szkoła cieszy się dobrą opinią Stacji Sanitarno-^ Epidemiologicznej w Łowiczu, u której zawsze miała ocenę „czystej i zdrowej szkoły".

Czym dysponujemy na dzień dzisiejszy? Może kilka przykładów:

- dobrze wyposażona kuchnia i stołówka (przystosowane do prowadzenia zbiorowego żywienia).

- pomieszczenie z natryskami.

- zastępcza sala gimnastyczna (inne placówki z naszej gminy nawet taką nic dysponują).

- boisko sportowe i mały plac zabaw,

- bogaty sprzęt sportowy (wypożyczany czasami do zajęć w Publicznym Gimnazjum w Bielawach),

- bogata w woluminy biblioteka szkolna i czytelnia,

• szatnia (dobudowana na początku lat 90-tych),

- podstawowy sprzęt RTV. vidco. kasety filmowe.

Co zrobiliśmy ponadto? Co dzieje się teraz?

- za „dobrych czasów" przez ponad 10 lat prowadzone było dożywianie. Dzieci spożywały codziennie zupy. Od września 2001 r. gotowana jest jedynie herbata.

- doceniono nas w konkursie „Mi-krosyslem wychowawczy szkoły",

- SKO - nic jest dla naszych uczniów czymś nieznanym. Istnieje ono w naszej szkole już prawic 50 lat i wciąż prężnie działa. Nasze dzieci już dwa lata z kolei zajęły I miejsce w województwie łódzkim, w konkursach organizowanych przez PKO.

- organizujemy imprezy okolicznościowe. na które chętnie przychodzą mieszkańcy Borowa i okolic (Dzień Edukacji Narodowej, Choinki Noworoczne, Dzień Matki, Dzień Dziecka). Prezentowany był zawsze bogaty program artystyczny.

- nasi uczniowie od wielu lat są jednymi z najlepszych uczniów w szkołach średnich i w gimnazjum,

- kadra pedagogiczna z Borowa była pierwszym zespołem na terenie gminy, który „legitymował się" tytułami magisterskimi.

Władze gminy w Bielawach zarzucają nam to. że nie „poczyniliśmy oczekiwanych oszczędności”. A czym jest:

- zlikwidowanie etatu kucharki i pomocy kuchennej.

- redukcja etatów pracowników obsługi.

- zajęcia w klasach łączonych (tylko 4 nauczycieli zatrudnionych na pełnych etatach),

- odłożona modernizacja kotłowni,

- wykonywanie drobnych prac (np. odnawianie klas. korytarzy) przez pracowników szkoły - a nic np. malarzy?

Nasza szkoła żyje i... chce żyć nadal. Nauczyciele doskonalą swoje umiejętności (studia podyplomowe, różnego rodzaju kursy i warsztaty). W Borowic jest to jedyna placówka, w której tętni życie kulturalne. Z chwilą jej likwidacji zostaną tylko 3 sklepy GS Bielawy oferujące niski asortyment artykułów i... kaplica.

Rozumiemy, że mamy mało dzieci. W następnym roku szkolnym „ubędzie" tylko jedno dziecko. Rozumiemy także, że utrzymanie gmachu szkolnego dla tych uczniów jest obciążeniem dla gminy. Jednak społeczeństwo Borowa nic ponosi odpowiedzialności za politykę państwa, powiatu czy gminy.

Poprzez likwidację naszej szkoły nic zostanie załatana „dziura budżetowa" -a dzieci będą dowożone do innych szkół, daleko od domów rodzinnych.

^.aden wójt ani (o ironio!) przez nas wybrani radni nic budowali naszej szkoły - tylko rolnicy z Borowa i okolicznych wiosek - i ci pierwsi nic powinni jej zamykać. Trzeba zdawać sobie sprawę z tego. że burzyć coś, co było dobre, co ma swoją tradycję, co zrobiło wiele dobrego - jest łatwo. Trudno potem podnieść to z ruin i popiołów. Podnosząc rękę podczas głosowania... wydając werdykt na „być albo nic być" szkoły w Borowie - niech wszyscy wezmą naprawdę pod uwagę nie tylko „dobro dziecka", ale i przyszłość wsi. Bo „takie będą Rzeczypospolite, jakie młodzieży chowanie".

7, pow ażaniem Izabela P. (nazwisko Jo wiadomości redukcji) Od redakcji: Tekst napisany został jeszcze przed glosowaniem w sprawie sieci szkól w gminie.

Łowickie piekiełko

Okazuje się, że nic znam łowickich układów. Informacje od brata - pszczelarza. pruf. Wojdy, prezesa Pelikana, kolegów z lat 45-50 okazuje się - były prawdziwe. Trzykrotne próby zintegrowania „środowiska tenisowego" w mieście okazały się niewypałem. Gardener z Dań-czakicm gryzą się jak psy, więc nic da się zrobić nic naprawdę poważnego. Piekiełko pod pomnikiem Papieża...

Łowicz to nie Poznań. Na Polish Open Englertowie. Szmajdziński, Dowbor czy Młynarski gotowi przyjść na piechotą. Organizatorzy (czytaj Fibak) dają przejazd, hotel, parę bankietów i grube „kieszonkowe”. To samo było latem b j. w Sopocie. Stąd wspaniała impreza u Adama A. Szafarowicza. (23 listopada - przyp. red) mimo udziału 19 osób, wypadła znacznie mniej okazale niż planowaliśmy. Wszakże udział 14-krotncgo mistrza świata dziennikarzy czy milionerów z grodu Przemysława (Tivoli to nie klub lecz sieć luksusowych restauracji), to o wiele więcej niż dwóch facetów grających w nie nadającej się do gry w tenisa hali. A może chodzi o to, że u Adama puchar ufundował burmistrz z AWS?

Wesołych świąt! Będzie gorzej!

Stanisław Garczarczyk

P.S. Zresztą poziom reprezentowany przez łowicką czołówkę tenisową" trudno uznać za wyczyn sportowy. Był taki. ale bardzo dawno. Ta komuny w latach 1948-51. gdy w mistrzostwach Łowicza grało 70 osób. S.

T" jf Tbstatnich tygodniach więcej 1/1/ czasu spędzam na naroarskich V 7 skoczniach i w podróży niż w kraju, zatem moja znajomość rzeczy w sprawach naszego rodzimego podwórka chwilowo została ograniczona. Ale nie można przecież mieć wszystkiego naraz. Adam Małysz już drag sezon jest narodowym bohaterem, więc obserwowanie z bliska i jego samego i wszystkiego, co się wokół niego kręd jest bez wątpienia zajęciem interesującym. Tym bardziej, że tak prosty wskaźnik, jak tzw. oglądalności programów telewizyjnych mówią same za siebie. W końcu przeciętnemu Polakowi telewizja zajmują istotną część dnia codziennego, a tym bardziej świątecznego. Sytuacja w ostatni weekend wyglądała następująco: sobota, 8 grudnia:

1) skoki z Małyszem (II seria) - oglądalność 23 %. 2) Teteexpcess -18 %. 3) serial .Plebania'-17%. niedziela, 9 grudnia: 1)serialJ4adobreinazte'-25%.2)Tete-express - 23%, 3) skoki drużynowe - 20%. Zadziwiająca zgodność z wynkami sportowymi . Małysz pierwszy to i oglądalność na pierwszym miejscu. Drużyna - trzecia. Oglądalność podobnie.Tyte w kwestiach telewizyjnych. Nadal jednak o Małyszu.

poniedziatekwsamoio-ae najpierw z Klagenfurtu do Wiednia, potem z Wiednia do Warszawy miałem sposobność przejrzenia wszystkich najważniejszych gazet austriackich W jednych zawody drużynowe w narciarskich skokach zostały potraktowane niezwykle zdawkowo, krótkimi notatkami, z których wyciekała gorycz wynikająca z faktu, że austriackie .orfy* (tak ich nazwano) wylądowały na piątym miejscu . Od mistrzów świata wymaga się więcej. W dwóch innych poniedziałkowych gazetach (.Die Presse" i Xter Standard*) byty za to duże artykuły poświęco-ne Małyszowi. Można w nich było znaleźć wiele niezwykle interesujących informacji dotyczących mistrza narciarskich skoków, których nie uświadczy się w polskiej prasie. Oto garść takich wiadomości, które austriaccy dziennikarze wydobyli od menedżera Małysza i spółki. Antona Foderera.

Po pierwsze: Gdyby nie Federer -połscy skoczkowie chyba dalej klepałby biedę. Musiał ich najpierw ubrać (nie mieł pieniędzy na .enzugT) oraz wyposażyć w samochody i telefony. Wcześniej musieł tłuc się po 15 godzin autobusami ałbo pociągami. Po drugie: Małysz jest teraz w Polsce bardziej popularny od Papieża. Nawet drinki w barach I dyskotekach nazywająsię Alam Małysz", a składają się - jakby inaczej - z wódki i Red Bute. Austriacki menedżer jest także przedstawicielem Red Buła. więc wie. co. jak i kiedy mćwić. Swoją firmę musi przecież reklamować na każdym kroku. Adamowi zakazałzdejmowania - co łatwo za-uważyć- czapki z dwoma czerwonymi bykami. Bytem cżiyba pierwszym, przynajmniej w Polsce, któremu udato się nakłonić Małysza do zdjęcia bejsbolówki. gdy był gościemwtefewizyjnym studu. Choć czapeczka musiała leżeć obok. Po trzecie: Jak łatwo się domyśleć Polska to kraj złodziei. Śwfadczy o tym wymownie fakt że z placu o powierzchni 7.300 m².. na którym firma (oczywiście austriacka) buduje Małyszowi niewielki domek o pow ca 150 m² (nie fcząc oczywiście podwójnego garażu), skradziono całą partię cegieł.

Thteres kwitnie-pisze jDer Standard" # -informująco reklamach, jakie Małysz JL nagrałwostatnimroku(oknazplas&-ku,zupyzpapierka. telefony). Jednego tylko nie pisze. Jaki interes na Małyszu robi jego dobroczyńca z Austrii. Szkoda. Tego nie dowiemy się nigdy.

Dyrektor, 'Rada (Pedagogiczna i uczniowie

Szkgfy ‘PodstaziKnucj to ZAefkpuńcacfi SCłtUcZlUŁ dzięfyją

• mPU Jandy’Łowicz (XLk ;

-m(.Ogród’Łowicz jy

• Spółce JŁtpcr’' Łowicz

- Słurtowtń (odów dRpyal’ ■ Łowicz

- (P. tfcmykęwi CzuBakęwi - włałddełowipiefam w Łowiczu

za pomoc w zorganizowaniu wspaniałej i r-u4o ¹ pzfaej niespodzianek zaBawy andrzejkowej_

CENTRUM BUDOWLANE