Faith-based diplomacy jako instrument rozwiązywania sporów 19
ponieważ każda z nich specjalizuje w szczególności w jakimś konkretnym obszarze. Niektóre z nich rozwinęły najbardziej zdolności mediacyjne, inne zajmują się zapobieganiem konfliktom, jeszcze inne wyspecjalizowały się we wspieraniu byłych kombatantów w ich powrocie do normalnego życia. Duża część organizacji religijnych wyspecjalizowała się w pomocy gospodarczej, społecznej czy budowaniu demokracji. „Wszystkie te organizacje mają razem więcej zasobów, bardziej wyspecjalizowany personel, większy zakres działalności, więcej oddania dla sprawy i więcej sukcesów we wspieraniu pojednania niż jakikolwiek rząd”40.
MECHANIZM DZIAŁANIA FAITH-BASED DIPLOMACY.
Kwestia zachowania przez praktyków faith-based diplomacy bezstronności wobec stron konfliktu jest kluczowym elementem odróżniającym dyplomację tradycyjną od dyplomacji „drugiego toru” (track II diplomacy). Dyplomaci nieformalni występują w charakterze podmiotów niereprezentujących w czasie negocjacji pokojowych interesu żadnego konkretnego rządu. Ich podstawowym celem nie jest zatem realizowanie interesu narodowego, ale interesu wspólnego, który będzie oznaczał korzyść dla wszystkich stron konfliktu.
Dla mechanizmu FBD podstawowe znaczenie mają dwie kwestie: pojednanie jako podstawowy cel działań i zaufanie jako instrument realizacji tego celu.
Nieindentyfikowanie się z którąkolwiek ze stron konfliktu jest tym elementem, który umożliwia praktykom dyplomacji nieformalnej, również religijnej, dotarcie ze swoją ofertą pokojową do zwaśnionych stron. Wskazują na to najbardziej doświadczeni i najbardziej skuteczni mediatorzy. Reprezentujący Alliance for Peace Building Chris Dambach wspomina, że kiedy zwrócił się z propozycją mediacji do walczących ze sobą rządów Etiopii i Erytrei on sam i jego współpracownicy podkreślali, że nie reprezentują w żaden sposób rządu USA. Przedstawiając się jako „neutralni przyjaciele” zainteresowani wspólnym interesem końca rozlewu krwi,
M. Albright, op.cit., s. 8.