4261639337

Mechanizm tak szybkich reorientacji molekularnych w tego rodzaju matrycy organicznej nie był dotychczas znany. Dzięki współpracy z grupą prof. Antoniego Mitusia z Instytutu Fizyki Politechniki Wrocławskiej, udało się pokazać za pomocą symulacji Monte Carlo, że taki sposób zachowania się molekuł jest związany z ich częściową interkalacją pomiędzy surfaktant będący elementem biopolimeru. Wyniki zostały opublikowane w Chemical Physics Letters.

Niewątpliwie nowością, jaką wprowadziłem w Zakładzie Fizyki i Chemii Materiałów Molekularnych było poszukiwanie materiałów, które nadawałyby się do uzyskania wzmocnionej emisji spontanicznej i laserowania. Motywacją do tego rodzaju badań była obserwacja i analiza światowej literatury, która wyraźnie pokazuje, że aktualnie na świecie w wielu ośrodkach naukowych trwają poszukiwania i badania nad układami, w których istniałaby możliwość uzyskania akcji laserowej przy jednoczesnym zachowaniu niewielkich kosztów produkcji, łatwości wytworzenia, biodegrowalności i o potencjalnych możliwościach zastosowania w spektroskopii, biologii czy medycynie. Z wykorzystaniem powszechnie znanego barwnika laserującego Rodaminy 6G w specjalnie zbudowanym układzie eksperymentalnym zostało pokazane, że w matrycy opartej na DNA można osiągnąć parametry wzmocnienia emisji światła znacznie lepsze niż w innego rodzaju powszechnie znanych matrycach. Przy okazji pokazałem w swoich badaniach po raz pierwszy, że doskonale do procesu wzmocnienia emisji światła nadaje się spiropyran, który dotychczas był znany bardziej jako fotochromowa molekuła o dużym momencie dipolowym.

Wykorzystując doświadczenie zespołu w generacji struktur reliefowych na powierzchni polimerów fotochromowych, zostały wytworzone hybrydowe układy do laserowania, spełniające odpowiednie warunki Braga na wzmocnienie światła. W ten sposób zostało pokazane, że w hybrydowych układach czysto organicznych i z wykorzystaniem technik holografii dynamicznej można uzyskać akcje laserową.

We współpracy z grupą prof. Sergiusza Pateli z Wydziału Mikrosystemów i Fotoniki, chciałem także pokazać możliwość wytworzenia układu laserującego w oparciu o fotorezysty. Niestety głownie z przyczyn czysto technicznych zamierzony cel nie został osiągnięty.

Badania nad tego rodzaju zjawiskami, a także wspomnianą matrycą biopolimerową zostały opublikowane w kilkunastu recenzowanych czasopismach z listy filadelfijskiej, a także były prezentowane podczas licznych prezentacji konferencyjnych zarówno w postaci wykładów zaproszonych jak i wystąpień o charakterze ustnym. Dwukrotnie także miałem okazję prezentować wykłady o charakterze „tutorial” podczas międzynarodowych szkół (San Benedetto del Tronto w 2007 i Porto Conte, Sardegna 2010).

9