4307685697

Rysunek 3: Funkcje reakcji zmiennych endogenicznych na szok inflacyjny. Źródło: obliczenia własne.

Response to Structural One S.D. lnnovations ± 2 S.E.

Analiza dekompozycji wariancji błędu prognozy [Liitkepołil, 2005] pozwala zauważyć, iż największy udział w wariancji błędu prognozy x ma szok pochodzący ze strony kursu walutowego, jego udział początkowo wynosi ponad 99%, następnie maleje i po upływie ok. 8 kwartałów stabilizuje się na poziomie ok. 65 — 67%. Udział szoku stopy procentowej stabilizuje się po ok. 2 latach na poziomie ok. 25%, natomiast udział szoku cenowego (niespełna 4%) i popytowego (ok. 4%) jest nieznaczny (por. Rys. 22 w Dodatku A).

Największy udział w wariancji błędu prognozy 7r (por. Rys. 22 w Dodatku A) ma szok pochodzący od tej zmiennej, początkowo wynosi on ponad 97%, po upływie ok. 12 kwartałów maleje on do poziomu ok. 40%. Wzrastają wtedy udziały szoku stopy procentowej (ok. 30%) oraz kursu walutowego (ok. 27%). Szok x ma nieznaczny udział nie przekraczający 2%.

W przypadku kursu walutowego (por. Rys. 23 w Dodatku A) dekompozycja wariancji składnika losowego wskazuje, iż największy udział ma szok ze strony zmiennej x, początkowo wynosi on ponad 99%, następnie po ok. 12 kwartałach maleje on do poziomu ok. 64%. Mniejszy jest udział szoku pochodzącego od kursu walutowego (ok. 22%), udział szoku polityki pieniężnej wynosi ok. 12%, natomiast szoku ceno-

19