4442197988

społecznej)

2. standaryzacji pracy środowiskowej jako kwalifikowanej usługi społecznej świadczonej w ramach szeroko definiowanego systemu pomocy społecznej, z uwzględnieniem specyfiki polskiego modelu zlecania przez administrację publiczną usług społecznych (zasady współpracy międzysektorowej zawarte w Ustawie o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie). Kwalifikowany charakter wyrażać się będzie w zakreśleniu podmiotowym wykonawców tej usługi - jako formy pracy socjalnej -(por. 1.) - wyłącznie do grona pracowników socjalnych posiadających odpowiednie przygotowanie zawodowe. W ten sposób realizacja zadania 3 sprzyjać będzie profesjonalizacji i budowaniu tożsamości zawodowej pracowników socjalnych jako kwalifikowanych specjalistów w zakresie świadczenia pracy socjalnej.

Podjęcie takich działań, mających wypracować standard środowiskowej pracy socjalnej, ma związek z tym, że praca socjalna ulega ustawicznym przeobrażeniom, związanym m.in. z:

-    coraz bardziej fundamentalną rolą informacji i komunikacji w procesach pracy (rosnąca rola toyotyzmu - produkt, usługa odpowiedzią na potrzeby, a malejąca roia fordyzmu - produkt rodzi potrzebę),

-    faktem, że większość usług, w tym usługi socjalne to efekt pracy niematerialnej, opierającej się na nieustannej „produkcji" i wymianie informacji i wiedzy (szeroko rozumianej komunikacji). Proces ten opierać się musi o motywowanie i upodmiotawianie kooperujących stron.

-    faktem że coraz ważniejszym aspektem pracy w usługach, w tym socjalnych jest praca emocjonalna, polegająca na międzyludzkich kontaktach i interakcji (np. pomoc społeczna opiera się głównie na pracy opiekuńczej). Wytwory pracy emocjonalnej to m.in. poczucie bezpieczeństwa, zrelaksowanie, dobre samopoczucie, satysfakcja, etc. Praca emocjonalna wytwarza sieci społeczne, formy wspólnoty i powinna być podstawą do animowania sił społecznych, mediowania między sprzecznymi interesami grup społecznych, istotnym elementem kreowania lokalnej polityki społecznej, bowiem wytwarza także biowładzę.

Innowacyjność proponowanej metody pracy socjalnej wiąże się z:

a) bezpośrednim docieraniem do najbardziej „trudnych" grup i środowisk, w których dominują indywidualne i grupowe „strategie utrzymania się na powierzchni", de facto izolujące je od partycypacji w korzyściach z rozwoju społeczno-gospodarczego kraju / regionu;

3