4442198760

receptora, a powstające w ten sposób impulsy docierają — dzięki odpowiednio zharmonizowanej budowie receptora i odnośnej strefy odbiorczej w korze mózgowej — również do innych okolic kory. Na przykład, w sferze dotykowej istnieje „stała odpowiedniość między różnymi punktami ciała i punktami kory mózgowej”, tzn. poszczególne odcinki ciała mają w korze oddzielną reprezentację (1. c., str. 67). Sprawia to, że bodźce działające na różne okolice skóry wywołują w nich impulsy, które zostają przekazane za pomocą nerwów dośrodkowych do odmiennych, ale stale takich samych miejsc kory. W ten sposób powstaje korowa projekcja tego, co dzieje się na powierzchni skory. Adrian podkreśla jednak, że korowe odzwierciedlenie podrażnień dopływających z różnych części ciała może być różnie dokładne, przede wszystkim zależnie od „ważności informacji pochodzących od tych części” (1. c., str. 72). Przy częściach ciała ważniejszych, jak np. ręce u człowieka i u małp, nozdrza u konia itd., podrażnienie oddzielnych, nawet bliskich punktów skóry zostaje doprowadzone do oddzielnych punktów kory, natomiast w częściach mniej ważnych, poświęconych raczej podtrzymaniu ciała, ruchom lokomocyjnym itd., „dotknięcie jakiegokolwiek z dwóch nawet dość oddalonych punktów na tułowiu często wywołuje podrażnienie jednego i tego samego punktu kory mózgowej”. Adrian jako przykład cytuje zbieganie się w jednych i tych samych punktach kory impulsów płynących od różnych miejsc barku i sąsiedniej okolicy grzbietu u człowieka i zaznacza, że podobnie ma się sprawa w odniesieniu do kończyn u konia. Wynika stąd, że dotykowe ódzwierciedlenie bywa różnie dokładne, zależnie od tego, która okolica skóry' jest dotykana, co jednak w niczym nie koliduje z samą zasadą, że odzwierciedlenie stanowi przestrzenną projekcję na korę procesu zachodzącego w receptorze.

Analogicznie jest ze wzrokiem i słuchem. „Obrazy wzrokowe i dźwięki są reprezentowane w mózgu w postaci konfiguracji pobudzeń w taki sam sposób, jak to się dzieje z bodźcami dotykowymi’ (1. c., str. 79). Na przykład aparat C o r t i e g o, stanowiący właściwy receptor słuchowy, jest tak skonstruowany, że poszczególne jego zakończenia nerwowe odbierają dźwięki różnej wysokości, te zaś zostają po oddzielnych włóknach doprowadzone do od-

122