4552035121

Podsumowanie 97

częściej lata wilgotne niż suche, natomiast na Przedgórzu Sudeckim suche 2 razy częściej niż wilgotne.

Powtarzalność lat bardzo suchych i bardzo wilgotnych jest niewielka i wyrównana (2—9%).

W zestawieniu wszystkich niedoborów i wszystkich nadmiarów, przewyższających 10% opadu średniego wieloletniego, uderza prawie zupełnie wyrównana rozpiętość frekwencji w 4 porach roku: zimą i latem waha się ona w granicach 28—45%, wiosną 27—47%, a jesienią 29—50%.

Zima. Sumy opadu nie odbiegające od normy są obserwowane najczęściej na Śląsku (37—36%). W Polsce środkowej i południowej przeważają, i to dość znacznie, niedobory (36—54%), na obu Pojezierzach — nadmiary (34-38 %).

Wiosna. Wysoka częstość przeciętnych pod względem opadu wiosen występuje na zachodzie (Pojezierze Pomorskie i Śląsk 45—36%); przewaga niedoborów zarysowuje się we wschodniej części Polski (Pojezierze Mazurskie i Wyżyna Lubelska — 36%), na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej (47%) i w Karpatach (37 %). Polska środkowa i Wyżyna Krakowsko-Częstochowska wyróżnia się znów wysokim udziałem wiosen wilgotnych (35—38%).

Lato. Przeciętne pod względem ilości opadu lata trafiają się najczęściej w Polsce środkowej, w Lubelskiem, na Przedgórzu Sudeckim i na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej (36—42%), natomiast na Pojezierzu Mazurskim, na Nizinie Śląskiej i w Karpatach wyraźnie przeważają lata z niedoborem (39—45%). Na Pojezierzu Pomorskim frekwencja lat przeciętnych, z nadmiarem i z niedoborem (32—34%) jest doskonale wyrównana.

Jesień. Jedynie Polska środkowa wyróżnia się wysoką częstością jesieni przeciętnych (40%); w pozostałych dzielnicach udział sum opadu nie odbiegających od normy w tej porze roku jest wyjątkowo niski (18—28%) przy równocześnie wysokiej frekwencji niedoborów (36—50%). Nadmiary opadów są bardzo wyrównane (29—37%).

7.    Analiza powtarzalności lat czy pór roku pod względem opadu przeciętnych, suchych lub wilgotnych dla poszczególnych dzielnic w obrębie okresu 60-letniego daje dość chaotyczny obraz.

Dla oceny istotności różnic w częstości występowania różnych kategorii niedoborów i nadmiarów opadu w roku i w jego porach zastosowano kryterium x²- Uważając pas wielkich dolin za region najbardziej charakterystyczny dla naszego kraju, przeprowadzono badanie tej istotności między Polską środkową i pozostałymi 10 dzielnicami. Różnice okazały się jedynie istotne między Polską środkową i Pojezierzem Mazurskim.

8.    Aby dojść do pewnych uogólnień, zestawiono wyniki osobno dla Polski nizinnej oraz dla Beskidów i Podhala łącznie, przyjmując za granicę izohipsę 300 m. W ten sposób 22 stacje — począwszy od Koszalina aż do Przemyśla —

7

Opady w Polsce