18 Zofia Kaczorowska
Tabela 4
Współczynniki regresji. Okres 1851—1940 i 1851—1958
Stacje |
Okres 1851—1940 według przeliczone Ostromęckiego na nowo |
Okres 1851—1958 | |
Koszalin |
u |
1,7 |
1,1 |
Poznań |
0,6 |
0,7 |
0,4 |
Warszawa |
-0,7 |
—0,6 |
—0,45 |
Wrocław |
1,0 |
1,5 |
0,7 |
Kraków |
U |
1,2 |
0,2 |
Zgodność, jak widać, jest bardzo duża, jedynie we Wrocławiu różnica sięga 0,5 mm/rok. Natomiast porównanie okresów 1851—1940 i 1851 —1958 wskazuje na znaczne złagodzenie tendencji wzrostowej w ciągu 100 lat w stosunku do 80, co zgadza się z wypowiedzią J. Lambora [17]. Przyczyną tej zmiany jest dodanie okresu 1940—1958, który na wszystkich prawie analizowanych stacjach miał sumy opadów poniżej średniej wieloletniej, co dało w rezultacie zmniejszenie kąta nachylenia prostych regresji.
Stosując tę samą, co poprzednio, metodę oceny istotności wyników, uzyskano, co następuje: spośród 8 stacji analizowanych na 4 (Koszalin, Szczecin, Wrocław i Racibórz) tendencja stała została wykazana i na wszystkich obserwowany jest wzrost sum opadowych; dla 4 pozostałych (Poznań, Warszawa, Kraków i Zgorzelec) tendencja jest nieistotna.
Trudno mówić o rozkładzie przestrzennym tendencji, skoro brak danych dla całej wschodniej połaci kraju, a Polska środkowa jest reprezentowana przez jedną stację — Warszawę.
Uzyskane wyniki dotyczące trendu opadów dla okresu około 100-letniego pokrywają się z wynikami innych autorów:
a) zarysowuje się zróżnicowanie znaków tendencji na terenie Polski [22],
b) utrzymuje się tendencja wzrostowa na zachodzie, a spadkowa w części środkowej [25].
c) wobec wydłużenia okresu do 100 lat, zaznaczyło się złagodzenie tendencji [17].
TENDENCJE OPADÓW W OSTATNIM 60-LECIU
Ponieważ z jednej strony dodanie 28 lat do okresu rozpatrywanego przez J. Ostromęckiego wpłynęło wyraźnie na obniżenie wartości współczynników regresji na porównywanych stacjach, a z drugiej strony prognoza postawiona