4552035440

Podsumowanie 93

największa amplituda przypada na szóstą harmoniczną, tj. okres około 12-letni, co zgadza się ze znanym 11-letnim cyklem plam słonecznych.

3.    Podobną analizę Fouriera wykonano dla możliwie najdłuższych ciągów rocznych sum opadu i liczb Wolfa, a mianowicie dla Warszawy i Wrocławia za okres 1840—1938 (po wyrównaniu 1842—1936, tj. 95 lat) (tab. 10).

Obliczone zawartości /-tej harmonicznej (tab. 11) wykazują na ogół wyższe wartości amplitudy niż w okresie 73-letnim. W Warszawie maksymalna amplituda przypada na szóstą harmoniczną, a więc okres około 16 lat, a we Wrocławiu — na pierwszą, a więc około 90 lat. Dla liczb Wolfa najwyższa amplituda występuje przy ósmej harmonicznej, co odpowiada okresowi około 12 lat.

4.    Tytułem próby dokonano jeszcze rozłożenia krzywych sum opadowych dla Warszawy za okres 1813—1959 (142 lata po wyrównaniu) i dla Krakowa za okres 1850—1959 (106 lat po wyrównaniu), przy pomocy analogowego analizatora harmonicznego w Dziale Prognoz Długoterminowych PIHM. (Braki w obserwacjach uzupełniono na podstawie sąsiednich stacji, metodą stosunków).

W 142-letnim ciągu Warszawy współczynniki (tab. 12) uzyskane za pomocą analizatora analogowego pozwoliły na obliczenie amplitudy, która przy drugiej harmonicznej wykracza poza granicę błędu (A₂= 38 mm, granica błędu około 30 mm), a więc i tu wydaje się, że można założyć istnienie okresu około 70-letniego.

W 106-letnim ciągu Krakowa największa amplituda, przewyższająca granicę błędu (A₂= 38 mm, granica błędu — około 30 mm), przypada na pierwszą harmoniczną, a więc w przedziale 53—106 lat można podejrzewać istnienie okresu, być może, pokrywającego się z okresem zarysowującym się dla Warszawy, wynoszącym około 70 lat.

5.    Na podstawie analizy ciągłej poszczególnych odcinków powyższych krzywych wydaje się, że można w Warszawie przypuszczać istnienie okresu około 16-letniego, a w Krakowie — około 14-letniego.

6.    Pewność co do istnienia okresu 70-letniego, jaki ujawnił się przy 2 różnych zastosowaniach analizy harmonicznej, wydaje się, będzie można uzyskać, gdy liczba lat obserwacji będzie stanowić wielokrotność 70.

7.    W celu sprawdzenia, czy w 11-letnim cyklu plam słonecznych występują średnio niższe czy też wyższe roczne sumy opadu w pobliżu maksimum plam niż w pobliżu minimum, przeprowadzono podział cyklów na lata, kwalifikując je do podokresów wokół maksimum lub wokół minimum plam, w zależności od dodatnich lub ujemnych odchyleń liczby Wolfa danego roku od średniej wieloletniej tejże liczby Wolfa.

Podzielono w ten sposób ciągi opadowe dla stacji: Koszalin, Poznań, Warszawa, Wrocław i Kraków za lata 1851—1957 na podokresy.