6931258570

http ://l ay er. uci. agh. edu. pl/ maglay/wrona

gorszym przypadku określa największą amplitudę sygnału zakłócającego (bez ograniczenia czasu jego trwania), który dodany do wartości UoLmax (odjęty od wartości UoHmin) nie spowoduje zmiany wartości sygnału wyjściowego poza dopuszczalną granicę, tzn. na przykład dla układu negującego poniżej Uomnin (powyżej UoLmax).

wyjście    wejście

-U_Illma

- u_IL„_in

Rys. 3.4 Porównanie dopuszczalnych przedziałów wartości napięć reprezentujących poziom niski i wysoki dla wejścia i wyjścia układu wraz z definicją marginesów zakłóceń statycznych dla stanu niskiego    i wysokiego (M,._max).

Powyższe definicje stałoprądowych odporności na zakłócenia są zbyt pesymistyczne wówczas, gdy czas trwania impulsu zakłócającego jest porównywalny z czasem propagacji. Dlatego też oprócz odporności na zakłócenia stałoprądowe definiuje się również odporności na zakłócenia zmiennoprądowe (margines zakłóceń dynamicznych). Przez to pojęcie rozumie się maksymalną amplitudę A impulsu zakłócającego o danym czasie trwania t, który dodany do napięcia wyjściowego Uounax (albo odjęty od napięcia UoHmin) bramki sterującej nie spowoduje przekroczenia dopuszczanych wartości wyjściowych poziomów logicznych UoHmin (albo UoLmax) bramki sterowanej (rys. 3.5).

Rys. 3.5 Zależność amplitudy impulsu zakłócającego od czasu tnvania impulsu (tzw. margines zakłóceń dynamicznych)

Im dłuższe są czasy trwania impulsów zakłócających, tym mniejsza jest dopuszczalna amplituda impulsu. Przy dostatecznie długim czasie trwania impulsu zakłócającego odporność na zakłócenia zmiennoprądowe staje się równa odporności na zakłócenia stałoprądowe w najgorszym przypadku.

11