6931258571

http ://l ay er. uci.agh.edu. pl/maglay/wrona 3.4. ZGODNOŚĆ ŁĄCZENIOWA I OBCIĄŻALNOŚĆ

System cyfrowy składa się z odpowiedniej liczby połączonych ze sobą układów scalonych. Często ze względów technicznych i ekonomicznych trzeba łączyć ze sobą układy scalone różnych serii i klas. Stąd zdolność bezpośredniej współpracy różnych rodzajów układów stanowi ich istotny parametr techniczny.

Cyfrowe układy scalone są projektowane głównie do współpracy z układami tej samej rodziny. Do ilościowego określenia możliwości takiej współpracy potrzebne jest zdefiniowanie pojęcia maksymalnej obciążalności Nmax- Jest to miara ilości wejść układów tej samej serii, które mogą być jednocześnie przyłączone do jednego wyjścia. W układach scalonych TTL jest ona standardowo równa 10, co wynika z ograniczeń wywołanych obciążeniem statycznym. W układach CMOS obciążalność statyczna jest znacznie większa, lecz praktycznie liczba zależy od wartości pojemności obciążenia, która ogranicza szybkość przełączania. Przy łączeniu układów scalonych z różnych klas często występuje konieczność stosowania odpowiednich układów pośrednich lub dodatkowych elementów, umożliwiających łączenie układów o różnym trybie pracy i różnych napięciach wejściowych i wyjściowych (zarówno w niskim jak i wysokim stanie logicznym). W rozdziale 6 omówiono szczegółowo sposoby połączenia układów z rodzin TTL i CMOS.

12