4640480888

48 M. SIKORSKI

Metoda PST została zastosowana przez Ware’a w 1983 r. [32]. Jeżeli czas życia fluorescencji związku wzorcowego jest bardzo krótki w porównaniu z czasem życia fluorescencji badanego związku, to można przyjąć, że zmierzone wartości D_m(t) dla wzorca dobrze opisują funkcję aparaturową E(t):

Dm(t) = E(żw2b, żem, t).	(6)
Prowadzi to do równania:
D(t) = Dm (AW2b, Acm,	(7)

w którym niewiadomymi są parametry opisujące rzeczywistą funkcję zaniku fluorescencji I(t). Zaletą tej metody jest fakt doświadczalnego wyznaczania funkcji aparaturowej £(t), wadą natomiast to, że jak pokazano w pracy [10], dokładność uzyskiwanych wyników zależy od relacji czasów życia r_m oraz t. Ponadto dla pomiarów czasów życia fluorescencji rzędu pikosekund, spełnienie relacji    jest często niemożliwe lub niesie z sobą konieczność uwzględ

nienia innych efektów, np. małej wydajności kwantowej fluorescencji, zmiany częstości zliczania fotonów itp.

Metoda EPSMT została opracowana i opisana przez Jamesa i in. [9]. Jak we wszystkich metodach wykorzystujących technikę „mimie”, i w tej metodzie zakłada się, że dwa pomiary zaniku fluorescencji dla badanego związku i związku wzorcowego wykonywane są w takich samych warunkach. Jeżeli znana jest postać funkcji opisującej zanik fluorescencji związku wzorcowego, /„,(/), oraz parametry opisujące tę funkcję, to możliwe jest rozwiązanie układu równań

D{t) = EfAw*,,, 2_em, f)®/(/),    (8)

D_m(t) = £(Aw_Zb, A_cm, t)®/_m(f)    (9)

ze względu na parametry opisujące założoną postać zaniku fluorescencji badanej próby, J(t). Jeżeli funkcja opisująca rzeczywisty zanik fluorescencji związku wzorcowego jest funkcją jednowykładniczą

U0 = U0)exp(-ł/T_m),    (10)

gdzie /_m(0) oznacza intensywność fluorescencji wzorca w chwili t = 0, a x_m — czas życia fluorescencji wzorca, to funkcję odpowiedzi aparatury E (ż_wzb, A_cm, t) otrzymuje się z wyrażenia

E (i) =    (i)    l)exp(~<;/r_m),    (11)

gdzie i oznacza numer kanału analizatora wielokanałowego, r. — czas przypadający na jeden kanał analizatora wielokanałowego. Tak otrzymane wartości funkcji E(ż_wzb, ż_cm, t) można następnie wykorzystać w równaniu (1).

Ostatnią z omawianych metod jest metoda konwolucji z wykorzystaniem funkcji delta — metoda DFCM — omówiona w pracach [9, 10, 29 31). W me-