70
RECENZJE I SPRAWOZDANIA
jest natomiast poradnik poświęcony reformie katalogowania alfabetycznego (W. Bergmann Einheitliche Katalogisierung), wydany w związku z zainteresowaniem tą sprawą po konferencji IFLA w Paryżu w 1961 r.
Poradniki o szerszym przeznaczeniu czytelniczym przedstawiają odbiorcom literaturę na temat aktualnych i społecznie ważnych problemów.
Trudno oczywiście odpowiedzieć w sposób jednoznaczny, czy współcześnie bardziej użyteczna jest bibliografia o szerokim zasięgu oddziaływania, stawiająca sobie cele ogólno-oświatowe, obliczona na rozwijanie czytelnictwa wartościowej pod względem poznawczym, ideowym i estetycznym literatury, czy też potrzebne są selekcyjne bibliografie zalecające piśmiennictwa fachowego przeznaczone dla określonych grup zawodowych, a więc czytelników-specjalistów. Wydaje się, że zbyt pochopne byłoby wyrokować już dzisiaj w tym względzie. Seria Biblio-graphischer Informationsdienst der Deutschen Bucherei jest także zresztą jednym z przykładów poszukiwania odpowiedzi w tej kwestii. W przedmowie do zeszytu 8 (G. Rost, A. Hahn Kybernetik und Gesellschaft) sygnalizuje się powrót do aktualnej tematyki interesującej szerszy ogół, zaś zapowiadany zeszyt 9 poświęcony ma być problemom bezpieczeństwa i kultury ruchu drogowego. Będzie to więc, jak można wnioskować z tytułu, również bibliografia o szerokim zasięgu czytelniczym.
Drugą sprawą, godną uwypuklenia w związku z omawianiem tej serii, jest wielość rozwiązań formalnych, którym warto przyjrzeć się jako pewnym propozycjom w zakresie metodyki bibliografii zalecającej.
Układ tych bibliografii, podobnie jak naszych poradników tematycznych, jest rzeczowy. Stosuje się też niekiedy systematyczny podział materiałów bibliograficznych. Cała literatura zostaje ujęta w tym wypadku w system grup nadrzędnych (Hauptgruppen), grup podrzędnych (Gruppen) i podgrup (Untergruppen), których wzajemne zależności zostają zaznaczone dodatkowo symbolami liczbowymi (np. 2 oznacza grupę nadrzędną, 2.1 — grupę podrzędną, 2.11, 2.12, 2.13 — podgrupy). Szeregowanie pozycji w obrębie działów lub w systemie grup odbywa się według zasady logicznej, a nie alfabetycznej.
W poradnikach z serii Ęibliographischer Informationsdienst der Deutschen Bucherei w jednym ciągu podawane są druki zwarte i artykuły z czasopism. Zauważyć się daje znaczna przewaga materiałów7 czasopiśmienniczych, co jest całkowicie uzasadnione w związku z przyjętym kryterium aktualności — zarówno w odniesieniu do tematyki, jak i zalecanej literatury (w poradnikach uwzględniane są druki zwarte i artykuły z czasopism, które liczą sobie nie więcej niż 1 rok od chwili wydania).
Bardzo interesująco wypadła zastosowana tu w trzech poradnikach (W. Bergmann Einheitliche Katalogisierung, G. Rost Bibliothek und Dokumentation, G. Rost, A. Hahn Kybernetik und Gesellschaft) forma omówienia bibliograficznego. Bibliografie te stanowią jakby rodzaj popularnonaukowych rozprawek, w7 których tok wykładu przeplata się z bibliografią. Ten' typ poradnika jest, moim zdaniem, wart jak największej uwagi przy wypracowaniu i udoskonalaniu metodycznych podstaw bibliografii zalecającej, pozwala bowiem chyba w sposób najpełniejszy realizować stawiane sobie przez nią zadania dobrej propagandy książki. Tekst wiążący jest tu nie tylko wprowadzeniem do problemu, ale i elementem podporządkowanym celom bibliograficznym. Pozwala w sposób bardziej precyzyjny niż to jest nieraz możliwe, za pomocą poszczególnych adnotacji oddać np. związki treściowe pomiędzy pozycjami dotyczącymi określonego zagadnienia, czy zgodność lub przeciwstawność poglądów różnych autorów w konkretnej kwestii. Całość materiału bibliograficznego w tego typu poradnikach rysuje się