4962384089

253

BIBLIOGRAFIA HISTORII POLSKI

przygotowanych do druiku. Po wyzwoleniu Warszawy Redakcja wznowiła swą działalność uzupełniając i opracowując ocalały materiał. Pozwoliło to na opublikowanie tomu wstępnego pod kierunkiem Haliny Baohulskiej ³ a I tomu Bibliografii historii Polski za lata 1815—1831 opracowanej przez Zakład Dokumentacji Instytutu Historii PAN.    •

Biorąc pod uwagę niesprzyjające okoliczności, Iktóre towarzyszyły pracy, rc zpoczęcie druku Bibliografii jest poważnym osiągnięciem, a zapowiedź wydania następnych tomów mających ogarnąć całokształt historiografii, dotyczącej XIX wieku, stwarza perspektywy powstania bezcennego źródła dla badaczy naszych dziejów.

Poryiższe uwagi dotyczyć będą ziagadrvień metodyki bibliograficznej, 'która — jak wiadomo — w znacznym stopniu decyduje o poręczności bibliografia, a tym samym ułatwia korzystanie z zebranych materiałów.

Oddany nam do ręki 1 tom Bibliografii zawiera piśmiennictwo historyczne do dziejów Kr ó¹ es twa Polskiego, zaborów pruskiego i austriackiego oraz Wolnego Miasta Krakowa w latach 1815—1831. Pod względem terytorialnym Bibl ografia .,obejmuje ziemie PRL oraz przejawy polskiego ruchu narodowowyzwoleńczego i kultury polskiej na ziemiach przedrozbiorowej Rzeczypospolitej” (s. XIX).

Bibliografia objęła wydawnictwa ziwarte i ciągle, polskie d obce oraz rozprawy i artykuły z czasopism i wydawnictw zbiorowych, wydane do 1955 r. włącznie.

Przy doborze materiału przyjęto zasadę selekcji pomijając opracowania „nic nię wnoszące pod względem naukowym” (s. XIX). Jest to problem meto-dyoznie bardzo trudny, żałować wypada, że nie znajdujemy bliższych wskazówek co do zasad, jakimi się kierowano. Wiemy jedynie, że porąinięto materiały z dzienników, pozostawiając jednak artykuły wybitnych historyków, jak np. Askenazego, Handeismana, Tokarza.

Z problemem selekcji wiąże się przecież sprawa recenzji, które autorzy B bl.ografii przytaczają nie przy wszystkich opisywanych dziełach, a — jak wiemy — niejednokrotnie recenzje zawierają ocenę dzieła, sprostowania lub uzupełnienia. Tak np. zabrakło cennej recenzji W. Nowodworskiego (zamieszczonej w Ateneum Wileńskim 1935 s. 333—338) do poz. 4050 Wermke Ernst: Bibliographie der Geschichte non Ost- und Westpreussen. Konigsberg Pr. 1935 oraz recenzji K. Michałowskiego (z Kwart. muz. 1949 nr 28 s. 406—412; Prz. b bliot. 1950 z. 2 s. 117—-123) do poz. 6040: Sydow Bronisław: B bilo-grafia F. F. Chopina. Warszawa 1949. Recenzja ta trafnie ocenia niedociągnięcia bibliografii. Natomiast gdzie indziej zacytowano obficie recenzje przy dziełach, 'które nie wchodzą w całości w zakres chronologiczny (1815—1831) Eibliografii. Np. poz. 5655 (Księga pamiątkowa ku uczczeniu 350 rocznicy założenia i 10 wskrzeszenia Uniwersytetu Wileńskiego. T. 1. Widno 1929) j poz. 6908 (Dzieje Torunia. Praca zbiór, z okazji 700-Iecia miasta pod red. K. Tymienieckiego. Toruń 1933). Zastanawia to tym bardziej, że artykuły zawarte w tych dziełach zbiorowych odnoszące się do poszczególnych zagadnień zestały słusznie opisane osobno.

⁸ H. Bachulska: Bibliografia historii polskiej 1815—1314. Przy wspól-udz. W. Konarskiej, B. Konarskiej. I. Lapinowej. Warszawa 1954.